Ik zie opeens een vrouw in de spiegel die geen 30 meer is, maar vijftig wordt. Alsof je opnieuw een nieuw leven in moet stappen, net als de transformatie van meisje naar vrouw. Als we het op deze manier bekijken, klopt het ook best een beetje. We moeten als vrouw opnieuw afscheid nemen van o.a vruchtbaarheid, en een glad en mooi perzikhuidje. De overgang en menopauze zijn daaropvolgend ook geen feestje. Alhoewel de ene vrouw er gemakkelijk doorheen wandelt kan de andere vrouw er zwaar onder gebukt gaan. Bij mij is het ook al een poosje aan de gang en ik ben zo’n bofbips die er tamelijk ongeschonden doorheen rolt. Geen akelige toestanden, af en toe een opvlieger, een mood-swing, en wat hartkloppingen, maar verder wandel ik het tot nu toe erg prettig en ongestoord door. Ik persoonlijk dank mijn gezonde en meukvrije leefstijl. Ik ben er absoluut van overtuigd dat mijn dagelijks sporten, gezond en uitgebalanceerde en gevarieerde voeding, mijn gezonde leefwijze ( ik ben een NAD, nooit gerookt, zeer aan mijn 8-9 uur slaap per 24 uur gehecht, vast ritme ) en de nodige ontspanning op zijn tijd pakken de sleutel is voor een zo prettig mogelijk verlopende overgang. Maar uiteraard is het ook een kwestie van heel veel geluk of juist botte pech hebben.

Wat we allemaal niet tegen kunnen houden, hoe mooi veel fabrikanten het ook in een sprookjesverhaal vertellen, is het verval. Alles wat ooit omhoog stond, valt plots omlaag 🙁 Borsten die ooit een “ Eye-catcher” waren, transformeren zich in hangende natte theezakjes, en het gezicht lijkt te veranderen in een verschrompelde rozijn, waar de vellen bij hangen. De hals en decolleté begint te lijken op verkreukelde krant, het haar op ons hoofd wordt hier en daar zo dun als vlas, we worden plots kippiger 🤓 en moeten aan de leesbril, en …we worden voller.  De huid begint op plaatsen te lijken op een rimpel-hond. Wat dat betreft worden we door moeder-natuur niet gespaard. Ook hier heb je geluk of botte pech. Die verdomde hormonen ook!

Als ik naar mezelf kijk, mag ik nog niet mopperen. Bij mij staat alles nog aardig omhoog, mijn vel zit dankzij mijn sport-regime nog goed strak om mijn skelet heen, en mijn gezicht is rimpelloos. Waar ik wel last van heb, zijn hangende oogleden. De huid rondom mijn ogen is gegrepen door het verval. Maar verder? I Count my Blessings. 👏

Hoe je leeft, heeft invloed. Daar kunnen we het allemaal mee eens zijn. Rook je als een stoomlocomotief, zuip je geregeld een halve café leeg, eet je junk-food en interesseert het je niet of je nu 4 of 12 uur per etmaal slaapt, dan heeft dat zijn weerslag op je lijf. Wat de overgang ook alleen maar bemoeilijkt. Als een non celibaat leven is ook niet de oplossing, maar het helpt je absoluut om gezond te leven, om zo ongeschonden mogelijk door de overgang te komen.

Ik ben ervan overtuigd dat mijn eetpatroon zeker van invloed is. Zoals bekend eet ik iedere dag gemiddeld twee kilo verse groente over de dag uitgesmeerd. Daarnaast voldoende eiwitten, complexe koolhydraten, en de juiste vetten. Hoe stabieler je je gezondheid houdt, hoe meer profijt je daarvan hebt.

Ons gewicht gaat ook schommelen zodra we de vijftig naderen. Er verandert veel in ons lichaam. Zelfs als je gewoon hetzelfde blijft eten en leven, kun je ongemerkt wat in gewicht toenemen en dat is zo-hoooh gemeen van moeder-natuur! Het heeft voornamelijk te maken met de verminderde oestrogeen-productie. Deze gaat een rol spelen in de snelheid waarmee we ons voedsel verbranden. Hoe minder oestrogeen er wordt aangemaakt, hoe trager ons metabolisme ( waarmee we ons voedsel verbranden ) wordt. De teruglopende oestrogeenproductie heeft ook nog eens een effect op de vet-distributie. Wat we aankomen in gewicht gaat met name op en rond de buik zitten.

Ook neemt, zowel bij mannen als vrouwen, het spierweefsel af. Dat begint meestal zo rond  het vijftigste jaar.  Het is daarom erg belangrijk om rond je vijftigste iedere dag voldoende te bewegen om je spiermassa zo optimaal mogelijk te houden. Hoe minder spierweefsel, hoe meer vetweefsel. Als je spieren gaan slinken, en je houdt hetzelfde eet en leefpatroon aan zoals je gewend bent, kom je aan. Ook vermindert het VO2 MAX ( de maximale hoeveelheid zuurstof die je kunt verbruiken in 60 seconden ) rondom je vijftigste, ook al ben je net als ik een fanatiek sporter, je verbrandt met dezelfde inspanningen dan veel minder calorieën.

Pas ook op met bewerkt voedsel. Alles leuk en handig, al die kant-en-klaar meuk in de supermarkt, maar al die pakjes en zakjes werken niet mee om jou op een juist gewicht te houden. Er zijn erg veel hulpstoffen aan toegevoegd om het kant-en-klaar aan te kunnen bieden. Hoe meer onnatuurlijk en bewerkt voedsel je eet, hoe lastiger het wordt voor het metabolisme om dit te verbranden. Echt voedsel met goede en nuttige voedingsstoffen helpen je lichaam om de balans goed te houden.

En ja, bewegen….Als we ouder worden gaat alles inderdaad wat trager, of nu ja, trager, het kost allemaal opeens iets meer moeite en inspanning. Heb jij je ooit wel eens afgevraagd waarom er ouderen zijn die op hun 80 ste niet eens rechtop meer kunnen staan en zich moeten verplaatsen met een rolator terwijl een andere leeftijdsgenoot met het grootste gemak op de fiets springt om door de stad te crossen? Het heeft voornamelijk te maken met de MANIER waarop jij de inactiviteit opvangt. Ik laat de bijzondere omstandigheden als ziekten en aandoeningen hier buiten beschouwing. Als je de vijftig bent gepasseerd zal alles inderdaad iets moeizamer gaan dan op je 30 ste. Maar dit wil ABSOLUUT NIETS ZEGGEN over de mate waarin jij dit toelaat. Als ik mezelf weer als voorbeeld neem, sport ik jarenlang intensief. Sporten is een deel van mijn leven, ik word er gelukkig van, het is mijn uitlaatklep, het houdt me fit. Ik sport IEDERE DAG. Ik sla geen dag over. Of het nu kertmis is of weekend, ik sport trouw iedere dag. Dit heeft zo zijn vruchten afgeworpen waardoor ik nu veel gemakkelijker de sprong van 49 naar 50 kan maken. Ik zit goed en strak in mijn vel, mijn conditie is goed, en eerlijk gezegd merk ik ( nog ) niet zo heel erg veel van een terugslag in mijn activiteit-vermogen.

Mijn moeder ( 71 ) heeft nooit gesport. Ze heeft er een hekel aan. Wel heeft ze pogingen gewaagd om op een hometrainer haar conditie op peil te houden maar die liepen keer op keer weer uit op gesneuvelde pogingen. De hometrainers die ze heeft aangeschaft stonden uiteindelijk stof te happen en eindigden op marktplaats. Ze heeft “ het sport-gen” niet, zeg ik wel eens gekscherend. Haar inactiviteit heeft zeker invloed gehad op haar overgang-periode. Zij heeft deze niet erg prettig doorlopen. Veel mood-swings, opvliegers, droge huid, en een behoorlijke toename in gewicht omdat ze helemaal niet op haar voeding let. Wat dat betreft lijk ik totaal niet op mijn moeder. Ze heeft ook jarenlang stevig gerookt en houdt van een glaasje wijn ( WIIIJJJNNNEEENNN! Martiem Meiland 🍷) Ze drinkt iedere dag wel een glaasje wijn. Haar gewicht is inmiddels behoorlijk opgelopen, ik kan mij daar erge zorgen over maken, ook al wordt ze wel regelmatig gecontroleerd. Haar bloedsuiker is gelukkig in orde, maar ze sjouwt een enorm overgewicht met zich mee, wat niet gezond is te noemen. De kilo’s vlogen eraan tijdens haar overgang. Zij is het voorbeeld van hoe het ook erg fout kan gaan, en je het overgewicht er eigenlijk niet meer af krijgt. Ze doet er overigens ook geen moeite meer voor….

Er zijn echter nog veel meer factoren. Zo kan medicijn-gebruik de hormonen ook erg van steek brengen. Ook dit kan een zeer grote invloed uitoefenen op de manier waarop jij de overgang doorkomt. En nogmaals: het is ook een kwestie van geluk hebben dat het meevalt, of de botte pech hebben dat je de volle laag krijgt.

Maar ik denk ook, dat het vooral geestelijk zwaarder gaat wegen. Tot deze zomer was ik helemaal niet bezig met het “ vijftig-worden”. Maar het houdt me plotseling de laatste weken enorm bezig, geen idee waarom. Niet in de zin van “ wat word ik oud! “ maar vooral waar ik nu sta in mijn leven.  Je gaat terug kijken terwijl het helemaal nog geen oudejaarsavond is. Waar sta ik nu? Ben ik oprecht gelukkig? Is het wat ik ervan had verwacht?

Eerlijk gezegd  kan ik hier niet al te positief op antwoorden, zonder persoonlijk te worden, want alhoewel ik open ben, wil ik toch graag IETS voor mezelf houden . Ik had een ander leven gehoopt, daar ook heel hard voor gewerkt. Maar het liep anders, zoals alles altijd anders loopt in je leven. Ik ken maar weinig mensen die zeggen “ alles loopt in mijn leven zoals ik het had gepland! “ Dat geldt zeker voor mij. Maar ik kijk niet in de donkere kant van de tunnel, ik zoek de lichte kant op. Want ook al liep het tot nu toe anders, ik heb heel veel moois mogen begroeten, meemaken en ben zeker op een bepaald punt belandt in mijn leven waarin ik idealen loslaat en accepteer zoals ze zijn. Dit geeft een bepaalde rust. Het streven naar alles waar ik van droom, dat laat ik los. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit gewoonweg niet voor mij is weggelegd, maar dat ik andere koersen moest varen. Alles heeft een rede. Niets gebeurt toevallig. Daar geloof ik in. Mensen die op je pad komen waarvan je meteen het gevoel hebt thuis te komen, andere mensen ontmoeten waarvan je een onbestemd gevoel krijgt en ook zo uitpakt. Als MENS ben ik gegroeid in mensenkennis. Als VROUW voel ik me sterker, en mooier dan ooit. Ook al vinden mensen mij spuug-lelijk. Ik vind mensen die op de natuurlijke manier “ rijpen” er alleen maar mooier op worden. Ik weet niet wat ik zou gaan doen, als mijn oogleden echt voor mijn ogen gaan zwabberen en als rolluiken die altijd dicht zijn gaan functioneren, maar zolang het niet nodig is peins ik er niet over om in mijn gezicht te laten snijden, trekken en spuiten. With all respect voor de vrouwen die hier wel voor kiezen, ik vind het een on-natuurlijke gang. Ouder worden willen we allemaal, maar we willen niet dealen met de gevolgen. En toch horen die er keihard bij, net zo keihard als de dood. Ik denk, dat je JUIST op de natuurlijke manier ouder moet worden. Het geeft inzicht, rust en je leert van de levenslessen in het eerste deel van je leven.

Ik weet nu bijvoorbeeld veel meer over het leven dan op mijn 30 ste. En als ik twintigers en dertigers nu zie ploeteren door hun leven, denk ik “ dat heb ik maar mooi al achter de rug “. Natuurlijk wens je dat je mooi en geconserveerd blijft, tenminste, zo lang mogelijk. Maar daar kun je dan ook zelf veel aan doen. Niet via magische smeersels, superfoods en een streng regime waar de tegenwoordige 20 jarige fit-girls 24 uur mee bezig zijn, maar gewoon met je eigen, zorgvuldig opgebouwde gezonde verstand. De beste lessen zijn de lessen uit je eigen leven. Je leert in 50 jaar echt jouw lijf wel kennen. Ik tenminste wel. Het draagt mij, het werkt me op momenten zwaar tegen, het beschermt mij, het werkt voor mij. Hoe jij omgaat met jouw lijf zegt veel over de plek waar je nu staat in je leven. Probeer het maar eens, denk er maar eens wat diepoer over na. Je komt dan tot de meest mooie inzichten en vind ook de knelpunten waarom je bijvoorbeeld vast blijft zitten in je leven, of de eeuwige strijd met je overgewicht blijft verliezen. Koester je lichaam en geest, op welke leeftijd dan ook.

Over 80 dagen wordt ik vijftig. Ik vind het een mijlpaal, voel mij gezegend deze leeftijd te mogen bereiken. Want ook dat is niet zo vanzelfsprekend, weet ik uit eigen ervaring. Ik heb veel dierbaren verloren op zeer jonge leeftijd, van mijn vader op zijn 47 ste tot mijn ex vriend op 42 jarige leeftijd. Iedere dag is voor mij een cadeautje, dat ik weer MAG doen wat ik wil doen. En nee, niet iedere dag is zo’n feestje. Zeker niet in mijn leven. Maar ik bekijk het van de positieve kant.

En heb daarom ook “ STAY STRONG”  op mijn pols laten tatoeëren. Het is al jaren mijn mantra, en ik wilde dit laten vereeuwigen op mijn lichaam. Dat sterke lichaam die ook ontzettend zwak en kwetsbaar is. Maar blij is dat het leeft en dat het functioneert. COUNT YOUR BLESSINGS, NOT YOUR AGE. 

Ik ben 51 midden in de overgang, slaap slecht, en heb poly artrose.
Dat zijn nou niet de meest positieve zaken die eraan meehelpen om me een bloeiende 50er te laten zijn.
Toch blijf ik jong van geest. Over mijn figuur heb ik nog niet zoveel te klagen, maar daar werk ik hard voor.
Ik probeer optimistisch te blijven en als ik de energie heb doe ik graag leuke dingen en ben ik nog even speels en enthousiast als 30 jaar gelee..
Ik kan nu meer en beter genieten van de kleine dingen des levens, dan toen ik jonger was. Wel heb ik moeite met het loslaten van mijn gezin. En betrap ik me zelf er ook op dat ik in een fase zit van…is dit alles? (Oehoehoe 😂) Ik wil zoveel uit het leven halen, en dat lukt me gewoon niet, door fysieke ongemakken of te weinig energie.
Het feit dat ik mezelf nu niet meer zo druk maak en beter relativeer is ook een mooie bijkomstigheid, anderzijds jank ik wat af omdat de emoties met me aan de haal gaan. Kortom een wisselend beeld van mezlf als 50er 😉

Sinds een maand 50 en voel me niet anders dan 5 jaar geleden. Het getal zelf vind ik overigens wel erg confronterend, bij het invullen van vragen formulieren moet je vaak bijna het laatste vakje aankruisen.
Maar lichamelijk en geestelijk voel ik mee meer dan prima!

2 Reacties op “Bijna 50….over ouder worden en hoe het lichaam verandert”

1. Mooi verhaal Monique! De vijftig laat bij mij nog even op zich wachten. Er zijn genoeg dierbare mensen om me heen die de grens al wel gepasseerd zijn. Ik vind het waardevol te lezen hoe anderen deze overgangsperiode hebben doorleeft.

   Reageer

2. Wat een mooi verhaal geworden, en zo waar allemaal!
   Leuk dat ik een bijdrage mocht leveren!

   Reageer