Het “ik-weet-het-beter” spel

Jaren geleden was ik in het bezit van het bordspel “ik weet het beter”. We speelden vroeger erg veel bordspellen en dit spel was na Monopoly groot favoriet. Het was een populair bordspel dat was afgeleid van het gelijknamige tv-spelletje dat werd gepresenteerd door Bert (familiediner) van Leeuwen. Dat keek ik nooit, ik speelde liever bordspelletjes dan dat ik televisie keek (nu nog steeds overigens) of ik zat met mijn neus in de boeken.

Gek genoeg denk ik steeds vaker terug aan dit spel, als ik mijn groep nalees, of mijn tijdlijn doorscrol. Het spelletje draaide om een uitdager die het plots moest opnemen tegen andere uitdager die het beter moesten weten om zo de positie van de uitdager over te nemen. Ik vind sterke overeenkomsten met dit spel als ik Facebook door scrol. Dat gaat ongeveer zo:

– Iemand plaatst een post in mijn groep, met een vraag. Dat werkt vaker wel dan niet als een rode lap op een stier, en stromen de “ ik-weet-het-beter” reacties binnen. Daar tussenin volgt een “ linkjes-regen” om hun standpunten veilig te stellen. Omdat iedereen zeker weet dat hij/zij het beter weet, ontstaan er discussies. Wat snel overgaat in kift. Scheldpartijen. Snerende opmerkingen. En uiteindelijk boosheid dat de groep wordt verlaten in de drift. En de vraag? Was deze beantwoord? Nee, want vis als vraagsteller uit de kift, linkjes, en de ik-weet-het-beter antwoorden maar eens het juiste antwoord. Die niemand heeft, ook ik niet.

Of het gaat zo:
– Iemand zet een post neer met een waarom-vraag. Waarom dit/dat/zus/zo is zoals het is, of waarom we dit/dat/zus/zo moeten doen of zien. Dit werkt als een vonkje naast een gaspit. De “ Dat is omdat…” “ Nou, omdat…” “ Omdat “ reacties vliegen je ogen voorbij. En omdat reactie één zegt dat het zo is, zegt reactie twee dat dit helemaal niet klopt, want…( en dan komt er weer een rits aan linkjes voorbij) en reactie drie gaat zich er ook mee bemoeien, want hij/zij weet er veel meer over te vertellen. De “ waarom” vraag van de poster blijft ook hier ergens in het midden ronddwalen. En mist het ook hier zijn doel.

Of het gaat zo:
– Iemand plaatst vol trots zijn/haar foto van zijn/haar eerste baksel. De “ ik-ken-het-beter” posters plaatsen daar direct hun eigen betere, mooiere en scherper geschoten kiekjes onder. De poster druipt af en laat het volgende keer wel uit zijn/haar hoofd weer een trots kiekje te plaatsen. Of nog erger: ze raken gedemotiveerd, raken geen pot of pan meer aan en rennen terug naar de kant en klaar-supermarkten.

Of het gaat zo:
– Iemand plaatst een recept wat is gemaakt in, zeg even, een magnetron. Met niet-biologische ingrediënten. En foei, zien we daar op de foto niet een plastic wegwerp-bordje? En nog erger: er staat een plastic bekertje naast en geen glazen jar met papieren rietje. De reacties stromen snel binnen, en terwijl de hele post ging over een recept met poging tot gezonder eten ( lees: niet meer afkomstig uit pakjes en zakjes) gaat het vooral over de plastic bordjes en bekertjes. En oei, die magnetron. Gevolg: de poster ( een beginner die het graag beter wil proberen) raakt verward en druipt af.
Nu zal ik nooit tegenspreken dat ik het erg fijn vind ( en dat is nog zacht uitgedrukt) dat we ons steeds bewuster worden van wat we in onze monden proppen. Ik zet mij daar ook 100% voor in. Alleen vraag ik mij steeds vaker af of we er niet een beetje in doorslaan. En we juist een stroming vol negativiteit, kift en zelfs haat en ruzie ontwikkelen. We willen allemaal één ding, of je nu een leek of een deskundige bent. Gezonder leven. Gezonder eten en drinken. Om zo onze gezondheid, vitaliteit, en het geluk en plezier in ons leven te bewaren. Een nobel streven. Maar we zijn er denk ik inmiddels allemaal wel achter, dat dit niet zo makkelijk meer is als het lijkt. Met een world-wide-web in handbereik, met een social media waar tegenwoordig meer gecommuniceerd wordt dan we nog persoonlijk doen met elkaar, met overal wel een mening over mogen hebben, en van alles maar wat vinden. Met een druk om ook “ gezond te doen” van buitenaf. Als je in mijn groep vertelt dat je aan een glas koud bier zit op een terrasje op je vakantieadres krijg je ongevraagd minstens 26 alternatieven voor dat toch wel zeer foute biertje. Nee, kies liever voor wat bronwater met een schijfje biologische citroen. Dat vinden we allemaal namelijk gezonder. Wat natuurlijk zo is. Maar af en toe even toegeven aan iets wat je erg lekker vind ( dat heet genieten) is net zo gezond, en juist ongezond te noemen als je jezelf dit blijft onthouden.

Mag ik ook wat vinden? 😉
Ik vind dat iedereen het op zijn/haar eigen manier moet doen. Ik geef waar ik kan advies, raad, informatie, en “ stokjes” om ergens te beginnen. Makkelijke en minder makkelijke recepten. Allerlei alternatieven, want niet ieder budget is biologisch-proof.Ik doe dit met al mijn kunde, wat ik zelf heb geleerd uit ervaring, wat ik in mijn studie als basis heb geleerd. Maar nooit, lees NOOIT zal ik iemand iets opdringen, mijn mening doorzagen en dit overal wereldkundig maken, of iemand overtuigen, “ bekeren” of welke manier dan ook om iemand vooral mijn mening te laten geloven en opvolgen. Wat ik doe is zo goed mogelijk mijn best doen om duidelijke en informatieve artikelen te verzorgen. Zodat de lezer daarmee zelf zijn of haar weg kan volgen. Zijn/ haar eigen conclusies trekt, beslist wat voor hem/ haar het beste is. En niet wat een ander vindt/zegt/opdringt/of net zolang in je strot probeert te duwen tot je eraan toegeeft. Ik ben er overigens stellig van overtuigd dat deze personen het nét zo goed bedoelen als ik doe. We willen allemaal hetzelfde. Alleen zijn meeste intenties nu omgekeerd naar een eigen overtuiging, mening of oordeel, dat we anderen daarin graag mee willen zuigen. Wat gezien wordt als hulp. Er zijn ontzettend veel mensen, en waar mensen zijn, zijn karakters en verschillen. De één kan veel gevoeliger zijn dan de ander. De één kan veel meer beïnvloedbaar zijn dan de ander. Het kan zorgen voor verwarring, demotivatie, boosheid en ook uiteindelijk besluiten dat het klaar is met dat “ gezonde gedoe”. Dan zijn we weer terug bij af, als iedereen weer terug gaat rennen naar de supermarkten.

Wat wij zouden moeten doen, in mijn beleving, is elkaar op een vriendelijke manier benaderen als we wat vinden, een mening hebben. Woorden komen sowieso op iedereen anders over. Waar één iets als zeer vriendelijk kan oppikken, ziet een ander er donderwolken in. En wordt er ook gereageerd op deze emoties. Het is misschien beter om alles met een positieve insteek te lezen. En niet meteen het slechtste uit een paar zinnen te halen. Niet meteen een “ ik-weet-het-beter” spel gaan spelen, maar eerst rustig kijken of jouw mening, jouw oordeel zinvol is voor de poster. Niet meteen “ wat ziet dat eruit als kots!” de lucht in slingeren onder een bordje ontbijtgranen, maar gewoonweg dit alleen maar denken, en het daarbij laten.
Niet meteen je eigen ongezouten mening spuien als iemand een vraag stelt, of een mening geeft. Niet alles maar posten als je die dag toevallig een rotdag hebt en dit op vervelende manieren naar buiten komt. Think before you post. Het is zo makkelijk tegenwoordig, om je mening te geven. Anoniem. Zonder enige gevolgen, zonder dat je ervoor wordt berispt. Er wordt totaal niet gerealiseerd dat je woorden kunnen kwetsen, pijn kunnen doen of zo vol met vooroordelen zitten dat het je raakt.
Soms…
Soms is het gewoon ook goed om het NIET beter te weten. En meer begaan te zijn met mensen, in plaats van met een eigen ego, een eigen waarheid of een eigen geloof. Zelfs de wetenschap kibbelen tegenwoordig met elkaar, spreken elkaar tegen. Dokters, specialisten, deskundigen, we proberen allen het beste te adviseren. Maar wat niet verandert is dat iedereen zijn EIGEN basis moet vinden gebaseerd op wat een lichaam jou vertelt. Jij, en jij alleen zit in dat lijf. En voelt wat goed is en wat niet. Jij weet het dus beter voor jouw lijf, en niet iemand anders.
Ik hoop dat we van elkaar leren, in plaats van het beter te weten. Ik hoop dat we naar elkaar luisteren in plaats van elkaar overschreeuwen in reacties. Ik hoop dat we elkaar kunnen motiveren, in plaats van demotiveren. Ik hoop, dat we elkaar vooral respecteren in plaats van af te branden. Onthou dat het tegenwoordig niet makkelijk is om gezond te eten en drinken. Ik stel voor bij deze: zullen we het spel “ ik weet het beter” veranderen naar “ ik ZELF vind dit beter”? Op die manier geef je de poster, andere reacties de vrije optie om ermee te doen wat hij/zij wil. Goed plan?