Honing, agave, ahorn, dadels, kokosbloesemsuiker, oersuiker, rietsuiker…..We krijgen er geen genoeg van nu zou moeten blijken dat deze suikervervangers gezonder en beter zijn voor onze gezondheid. We zijn massaal aan de honing geslagen, bakken alleen nog maar met verse dadels, en gebruiken kokosbloesemsuiker in onze koffie en thee. Ook de voedselindustrie heeft hier veel geld geroken en zijn producten massaal gaan zoeten met deze zogenaamde gezonde suikervervangers. We trappen er massaal in. De producten hebben gretig aftrek, en de dadel-industrie is nog nooit zo bloeiend geweest als nu.

De vraag die we ons zouden kunnen stellen is waarom we hier zo gevoelig voor lijken te zijn. Om te beginnen is daar internet, en de media. Als we “ honing” op de google-zoekbalk intikken krijgen we duizenden linkjes waar we naartoe worden gestuurd. Het grootste deel van al deze artikelen gaan over de vele gezonde voordelen van honing. Het is gezond, het werkt helend en medicinaal, verzacht en is de perfecte vervanger voor suiker. Liegen ze dan? Nee. Het klopt dat honing gezond is, maar waar al deze artikelen over schrijven is HET RUWE PRODUCT. Anders gezegd de honing die uit de honingraten druppelen nadat de bijen het erin hebben gestopt. Dit is gezonde honing.

Om honing verkoopbaar en winstgevend te maken wordt deze altijd bewerkt. Koud slingeren is ook een bewerking om de honing vloeibaar te maken. . Honing kristalliseert ( versuikert) op ten duur. Om dit te voorkomen wordt honing verhit. Dit gebeurt vaak veel te hoog waardoor de honig sowieso al zijn gezonde enzymen verliest en er uiteindelijk gewoon suiker overblijft in jouw pot of tube.  Omdat in Nederland de oogsten van honing veel te kleinschalig zijn, wordt honing voornamelijk uit het buitenland gehaald waar de bijen bijvoorbeeld ook worden gevoerd met suikerwater en waar de honing wordt verhit in grote vaten om te kunnen worden verscheept. Kort samengevat: wat er in jouw gekochte pot overblijft is suiker.

Terwijl jij vast denkt, dat honing ontzettend gezond is. En gebruikt ter vervanging voor suiker. En er waarschijnlijk ook al je baksels mee zoet, en je koffie en/ of thee. Je denkt gezonder te “ snoepen” maar vaak is het zelfs zo dat honing nog ongezonder is dan gewone sucrose.

Daarnaast hebben we de media, en de bloggers en social influencers. Als zij jou vertellen dat zij alleen zoeten met dadels zal jij daar vast door worden geprikkeld. Dadels lijken de gezonde keuze op het gebied van zoet. Dadels bevatten tenminste nog mineralen en vezels, zo wordt geredeneerd. Dit zou de suikers in dadels veel minder snel door de bloedbaan heen laten racen. Dat klinkt allemaal super, maar helaas werkt dit niet zo. Een dadel bevat zo’n 4 gram suiker en een klein beetje vezels en mineralen. Om gebruik te kunnen maken van deze vezels en mineralen zou je heel wat dadels moeten eten. Daarmee krijg je ook meteen een sloot aan suikers binnen. Het zet dus geen zoden aan de dijk. Daarnaast zijn dadels minder zoet dan suiker, en zul je meer gebruiken om dezelfde zoetkracht te bereiken. Ook zijn dadels plakkerig. Dit kan erg nadelig zijn voor het gebit.

Dit zijn nog maar enkele voorbeelden van gezonde suikervangers die enorm populair zijn vanwege hun “ gezonde verhalen” Er wordt compleet blind gestaard op deze gezonde verhalen en de producten worden daardoor massaal ingekocht. Niet kijkend naar WAT er wordt ingekocht.

Alhoewel ik veel artikelen heb geschreven over tal van deze zogenaamde  gezonde suikervervangers, zal ik in dit artikel een overzicht geven van de meest gekochte en meest populaire zogenaamde gezonde suikervervangers en vertel ik waarom ze niet zo gezond zijn als ze doen lijken. Ik hoop hiermee te bereiken dat er vele ogen worden geopend. Zodat er in de toekomst ECHT gezonde suikervervangers kunnen worden gekozen.

In Augustus 2018 plaatste ik in mijn facebookgroep een post over het programma “ de nieuwe lekkerbek”. In deze aflevering vertelde een deelnemer trots over zijn eigen bedachte fudge voor diabetici. Hij vertelde dat hij in plaats van gewone suiker kokosbloesemsuiker had gebruikt en dat dit zijn gezonde variant was op fudge. Allemaal leuk en aardig bedoeld, maar dit was totaal foutieve informatie die gelukkig ook door de jury werd opgemerkt. Dit is een zeer goed voorbeeld van hoe de consument gelooft in de gezonde verhaaltjes.

Kokosbloesemsuiker wordt ook wel vaak kokossuiker, kokospalmsuiker, of kokosnectar suiker genoemd, dit komt allen op hetzelfde neer. De suiker wordt geteeld door kleine boeren in Aziatische landen als Indonesië. Deze productie is nogal duurzaam omdat deze boeren de nectar moeten aftappen van de kokosbloesem zodat de bloesem zelf niet verloren gaat. Op deze manier kan de boom nog steeds kokosnoten produceren, de andere zeer belangrijke inkomstenbron van deze boeren. Nadat de nectar is opgevangen in emmertjes wordt deze ingedikt tot een karamelachtige substantie en vervolgens in mallen gegoten. De suiker wordt afgekoeld, uitgehard en gedroogd. Tenslotte wordt het fijn gestampt tot een suiker. Zoals je kunt lezen komt er geen verhitting en raffinage aan te pas. Ik spreek echter hier ook over de meest zuiverste variant. Want kokosbloesemsuiker kan ook op vele andere manieren gemaakt worden, net als kokosolie.

Vanwege de enorme populariteit van kokosbloesemsuiker, is de productie ook flink op gang gekomen. Dit betekent, net als bij zovele andere producten die plotseling hip and happening worden, en daarom zeer gewild, dat er massa-producties zijn gekomen, die niet geheel zuiver zijn. En ja: vaak ook gewoon geraffineerd. Zo kunnen we in discount winkels al potten kokosbloesemsuiker kopen van nog geen 2,50. Als je bovenstaande tekst hebt gelezen over de originele productie, begrijp je, dat voor zo’n prijs dit nooit ” zuiver” kan worden aangeboden. Letterlijk en figuurlijk niet

Kokossuiker bestaat voor meer dan 90% uit glucose, fructose en sucrose. Gewoon suiker dus. Er zitten nog wel, net als bij dadels, wat mineralen in kokssuiker. Maar net als bij dadels zou je hier dan wel heel erg veel moeten eten om daarvan te kunnen profiteren. In Oktober 2016 had ik een verhitte discussie met fabrikant DE KLEINE KEUKEN. Deze fabrikant zet talloze producten speciaal voor kleintjes op de markt. KLIK HIER om naar het artikel te gaan. Zij waren ook, net als de goede man in het programma de nieuwe lekkerbek,  in de veronderstelling, dat kokosbloesemsuiker ( wat veelvuldig in hun producten wordt gebruikt) de absolute gezondere keuze was op gewone suiker en dat dit hun producten ook gezonder maakte. Ook zij maakten de link naar de aanwezige mineralen in kokossuiker. Natuurlijk kun je denken” alle beetjes helpen” maar komt het op je suikergebruik aan, zegt het totaal niets.

Kokossuiker wordt gezien als een gezonde vervanger, omdat deze nog wat aan mineralen bevat en meestal ongeraffineerd wordt geproduceerd. Dit betreft echter zeer kleine hoeveelheden waardoor het absoluut geen enkele zoden aan de dijk zet als je bijvoorbeeld twee of drie scheppen kokossuiker zou gebruiken. Dit zal net zo hard door je bloedbaan racen als gewone suiker.

 Per 100 gram bevat kokosbloesemsuiker rond de 95-98% koolhydraten, waarvan alles uit suikers bestaat. Per 100 gram zit er bijvoorbeeld maar zo’n 0,5 gram vezels in, en gemiddeld 0,4 mg natrium. Alles komt neer op een vergelijkbare voedingswaarde als gewone tafelsuiker. Het enige gezonde voordeel is dat het niet is geraffineerd. Maar daar kan je lichaam verder niets mee. Kokosbloesemsuiker en palmsuiker zijn dus qua raffinage een betere keuze, maar komt het neer op suikers, ben je niet gezonder bezig.

Honing heeft een erg gezond imago. Dit is te danken aan de eeuwenoude positieve verhalen over honing. In die zin klopt het, dat honing gezonde eigenschappen heeft. Wat doet honing precies in ons lichaam? Honing bestaat voor circa 80% uit suikers. Daarnaast bezit het circa 3% aan enzymen, denk aan stuifmeel enz. De overige 17% is water. Honing valt onder de enkelvoudige koolhydraten. Dit soort wordt razendsnel door het lichaam opgenomen ( snelle koolhydraten) Dit kan erg grote schommelingen veroorzaken in de bloedsuikerspiegel. Zeker voor diabetes patiënten is dat best gevaarlijk. Maar ook mensen zonder diabetes kunnen zich daar erg naar en akelig door gaan voelen.

 Zeker de gangbare soorten honing, dus de soorten die zijn verhit, waar mogelijk ook nog extra suiker ( meer snelle koolhydraten)  aan zijn toegevoegd kunnen voor erg veel narigheid zorgen. Daarnaast bevat deze honing vrijwel niets meer aan vitaminen en mineralen, en gaat het imago van gezond ook niet op . Honing bestaat, net als sucrose, ook uit glucose en fructose. Gemiddeld bevat honing 38% fructose, 31% glucose, en 10% andere suikers, waaronder sacharose en maltose. Naast de 17% water bevat circa 4% begeleidende waardevolle stoffen zoals enzymen, zuren, hormonen, vitaminen waterstofperoxide, bacterieremmers, en mineralen als fosfor, koper, ijzer en mangaan. Honing heeft een soortelijke massa ( dichtheid)  van 1,36 g/ml. Elk honingsoort, dus ook manuka honing, of bloemenhoning, gaat uiteindelijk kristalliseren. De snelheid is afhankelijk van de hoeveelheden ( druiven) suikers in de honing. Deze ligt bij iedere honingsoort weer anders. Een voorbeeld: koolzaadhoning bevat veel druivensuiker. Dit wordt snel vast. Acaciahoning bevat weer erg veel fructose. Dit blijft langer vloeibaar. Ook kristalliseert het ene honingsoort in grove kristallen, het ander in fijne kristallen. Honing heeft in de bijenkasten een temperatuur van ongeveer 35 graden.. Wordt de honing boven de 40-45 graden verhit, verliest de honig AL ZIJN positieve toegeschreven kenmerken, zoals de enzymen. Wat er overblijft, is …suiker in een potje. Niets meer of minder. Meer lezen? Klik hier.

Rietsuiker komen we in biologische varianten tegen ter vervanging voor gewone suiker. Net als kokossuiker heeft rietsuiker een zeer gezond imago. Rietsuiker is, zoals de naam het al verklapt, suiker wat wordt gewonnen uit suikerriet.Het sap van het suikerriet wordt ingekookt, waarna gekristalliseerd en gezeefd.Rietsuiker wordt korter gecentrifugeerd dan bietsuiker waardoor er een donkerbruine stroperige massa achterblijft ( melasse).Deze stroop geeft de bekende bruine kleur aan rietsuiker.Rietsuiker bestaat net als bietsuiker uit sacharose, een mengsel van glucose en fructose.Rietsuiker bevat wel wat aan mineralen ( wat bij bietsuiker ontbreekt) maar dit is zo minimaal dat het verwaarloosbaar is te noemen. Aan rietsuiker wordt ook vaak nog extra suikerstroop toegevoegd voor een bruinere kleur.Dit wordt ook gedaan om een betere smaak te verkrijgen en omdat een betere kleur het onderscheid tussen gewone biet en rietsuiker beter zichtbaar maakt.Hierdoor is ook de smaak van rietsuiker anders dan bietsuiker.

Ruwe rietsuiker is een variant die niet wordt geraffineerd zoals bij gewone rietsuiker wel het geval is.Ruwe rietsuiker wordt ook wel volle rietsuiker of ongeraffineerde rietsuiker genoemd.Ruwe rietsuiker mist als ware een extra stap in het productieproces.Om de ruwe rietsuiker te ontkleuren worden vaak verkoolde beenderen gebruikt.Uit ruwe rietsuiker wordt de melasse niet verwijderd.Het gehele sap wordt geconcentreerd en volledig gedroogd.Dit geeft ruwe varianten een wat hoger mineralen en vitaminegehalte, maar ook hier betreft dit niet noemenswaardig veel.Een bekende ruwe rietsuikersoort is cassonade.

Rietsuiker bestaat net als gewone suiker en bijvoorbeeld oerzoet uit 100 % sucrose,de 50/50 verhouding glucose en fructose.Rietsuiker heeft exact dezelfde werking als gewone bietsuiker.Ons lichaam herkent ( ruwe) rietsuiker als gewone glucose/fructose en verwerkt het ook precies zoals bietsuiker.De nog aanwezige mineralen en vitaminen zijn zo verwaarloosbaar dat we, als we rietsuiker zouden consumeren voor deze vitaminen en mineralen, pakken rietsuiker weg moeten eten om er wat van waarde van binnen te krijgen.Deze vitaminen en mineralen kunnen we beter halen uit bijvoorbeeld groente en fruit.Dat de bloedsuikerspiegel minder zou gaan schommelen van ruwe rietsuiker is vooralsnog nooit wetenschappelijk bewezen,.Omdat het om 100 procent sucrose gaat lijkt het zeer onwaarschijnlijk.
Resumerend is rietsuiker niet gezonder dan gewone suiker. Ook ongeraffineerde/ruwe rietsuiker is niet noemenswaardig gezonder dan bietsuiker. Het is en blijft even zo goed keihard suiker en je bent dan ook niet gezonder bezig als je gewone suiker vervangt met rietsuiker.

Rietsuiker heeft een zeer gezond imago. Zeker omdat de biologische voedselindustrie deze gebruikt ter vervanging voor gewone suiker. Zoals je hebt kunnen lezen, is dit een wassen neus. Rietsuiker is eigenlijk gewoon hetzelfde als bietsuiker. En niets gezonder of beter.

Agave werd jaren geleden als één van de eerste zogenaamde gezonde suikervervangers gezien als DE oplossing voor gewone suiker. Agave is afkomstig van een plant.  Deze lijkt nog het meest op een cactusplant. Wanneer de planten oud genoeg zijn, rond de zeven jaar, worden de bladeren afgesneden waarbij een kern overblijft die nog het meest doet denken aan een ananas. Hierin zit de agave, die nog volop mineralen en vitaminen bezit. De bewerking kan op twee manieren: Via filtering en verhitting, en door enzymen toe te voegen aan de agave. Verhitting en filtering zorgen ervoor dat alle vitaminen en mineralen verloren gaan. Enzymen toevoegen doet op zijn beurt weer af aan de natuurlijke eigenschappen van agave. Je kunt agave een beetje vergelijken met honing. Hoe meer bewerking, hoe minder goeds er overblijft. Agavesiroop is 30% zoeter dan gewone suiker, maar de glyccemische index is wel lager. Dit gegeven geeft agavesiroop zijn goede en gezonde imago. Maar het steekt ietsje anders in elkaar. Door de lagere GI krijgt je bloedsuikerspiegel niet zo’n indirecte stoot. Dit klopt. Het verschil tussen gewone suiker en agave is dat suiker moleculair anders is opgebouwd dan agavesiroop. Suiker bestaat voornaam uit sucrose die weer bestaat uit 50% fructose ( uit de suikerbiet afkomstig) en voor 50% uit glucose. Agave bestaat voor 85-90 % uit fructose,  van nature aanwezige vruchtensuikers, en de overige 10% uit glucose. Glucose is vooral de grote boosdoener als het komt op beïnvloeding op de bloedsuikerspiegel, hierdoor geeft agave dus veel minder een hoge piek in de bloedsuikerspiegel.

Helaas maakt dat agave juist niet gezonder. Fructose wordt namelijk afgebroken door de lever. Eet je vrij veel fructose in één keer ( wat betreft agave het geval is, omdat agave er vrijwel in geheelheid uit bestaat)   kan de lever dat allemaal niet in één keer verwerken. De lever kan maar een beperkte hoeveelheid tegelijk opslaan als interne energie-voorraad. De rest wordt rechtstreeks omgezet in lichaamsvet. Maar vooral : de lever kan serieus in de problemen raken en daardoor mogelijk vervetten. Met alle dramatische gevolgen van dien. Fructose is slechter voor de gezondheid dan glucose. Dit komt omdat glucose door alle cellen in het lichaam wordt omgezet, en fructose alleen door de lever. Dit kan net als bij overmatig alcohol-gebruik, vervetting geven aan de lever en uiteindelijk levercirrose ( verschrompeling van de lever)
Anders gezegd: je doet je lever er niet echt een plezier mee, zacht uitgedrukt.
Het gezonde imago van agave wordt op dit moment vreselijk uitgemolken. Maar zoals je hierboven hebt kunnen lezen, is het verre van echt gezond. Het is zelfs geen beter alternatief te noemen voor suiker, al blijft ALLES wel een betere keuze. Maar doe je het om gezondheidsredenen, is agave net zo slecht. Zeker als je het regelmatig gebruikt, ter vervanging van suiker, kan het op langere termijn net als suiker veel schade in het lichaam aanrichten. Agave is wat dat betreft net zo geraffineerd als gewone suiker. Ook biologische varianten ondergaan een raffinage-proces, om een siroop te verkrijgen is zo’n proces nodig.

Het wordt gezien als gezond, omdat het de bloedsuikerspiegel niet zo hard heen en weer laat schommelen. Maar onze lever moet het flink verduren. Het is tevens net zo ongezond als gewone suiker.

Hip, hot, happening, all over the place….Dadels zijn op dit moment niet te ontvluchten. En toch zijn nog steeds erg veel mensen die nog nooit echt een dadel hebben gegeten. Dadels vallen onder de zogeheten steenvruchten. Ze zijn vooral erg populair in zuiderse en Arabische landen. Daar staan ze zelfs dagelijks op het menu. In de multi-culti samenleving in Nederland zijn dadels al jarenlang een gewoon voedingsmiddel. Nu dat de gezondheid-goeroe’s de dadel compleet hebben omarmd, lijkt de dadel niet meer te stoppen. We komen ze ook veel tegen in levensmiddelen, ook de voedsel-industrie heeft begrepen dat consumenten ” gezonde dadels” willen. Dadels hebben een zeer gezond imago, en voor een groot deel is dit terecht. Maar er zijn ook schaduwkanten, waar je gek genoeg nergens iets over leest, hoort of ziet. Of gek…..er moet uiteraard geld verdiend worden ….Met name de verse (niet gedroogde) dadels zijn een bron van goede voedingsstoffen. Een verse dadel bevat o.a.  veel vezels, vitaminen en mineralen en een flink pakketje aan antioxidanten. Helaas vind je bij ons vrijwel alleen dadels in de gedroogde versie. Deze bevatten minder voedingswaarde dan verse en zijn bovendien ook hoger in suikers. Dadels kunnen goed als zoetmiddel worden verwerkt in tal van baksels en als “snoepje” tussendoor worden gegeten. Ze bevatten  dus wel vrij veel suikers,  ook hier geldt met mate dadels te consumeren. Verse dadels zijn moeilijk verkrijgbaar. Helaas, want verse dadels bevatten meest hoogste voedingswaarden en minder suikers. Dadels zijn extreem rijk aan de natuurlijke suikers glucose,fructose en sucrose. Ze kunnen zorgen voor een flinke suikerstoot in de bloedbanen, en het heeft in dit opzicht geen direct verschil met gewone suiker. Dadels zijn erg kleverig. Zeker als je losse dadels koopt (bijvoorbeeld bij de toko) kunnen er resten aan zijn vastgekleefd tijdens het transporteren.De kleverigheid is ook schadelijk voor het gebit.  Was los gekochte dadels dan ook altijd zorgvuldig. Dadels kunnen worden geweekt. Zo zijn ze erg goed te verwerken in gerechten.  .

Groot verschil dus. Ook kunnen bewerkte dadels het dubbele aan suikers bevatten door de extra suikerlaag. De suikers in dadels zijn natuurlijk ( fructose) maar zorgen net zo goed voor een schommeling in de bloedsuikerspiegel. Vele fabrikanten maken nu ook veelvuldig gebruik van dadels in hun producten vanwege het gezonde imago. Dit gaat vrijwel altijd om industrieel geteelde dadels, die zijn bewerkt. Ook komen we ” dadelstroop” vaak tegen in ingedriëntenlijsten. Dit is niets meer of minder dan een alias-suiker.Dit sterk geconcentreerde goedje bevat nauwelijks tot geen enkele vezel meer. Wat overblijft is fructose. Bewerkt.

Je herkent deze dadels direct aan het kleverige wazige laagje. Als de dadels wat langer liggen, zul je ook wat witte waas zien ( versuikering) Deze dadels worden ook erg goedkoop aangeboden, in alle supermarkten en discount winkels.
We zijn ook massaal aan de “ Medjoul” dadels geslagen. Er bestaan wel meer dan 400 soorten dadels, Deze Medjoul dadel wordt meest verkocht in Nederland. Ze worden gezien als de toppers onder de dadels, vanwege hun grootte en dikte en hun zoete smaak. Medjoul dadels kun je vaak in groot verpakkingen vinden in toko’s en andere ( Turkse en Marokkaanse) buitenlandse winkels. Helaas kunnen ook deze medjoul dadels zijn overgoten met een laag suiker.Om dezelfde zoetkracht te verkrijgen als gewone suiker, zijn er extra dadels nodig. Dit zorgt er in veel gevallen voor, dat we gezonde, ongesuikerde gedroogde dadels in grotere hoeveelheden gebruiken. Wat zorgt voor een erg grote suiker-inname Meer lezen? KLIK HIER. 

Als we alles eens onder elkaar zetten, zien we een grote opvallende factor : de gezondere suikervervangers worden voornamelijk geprezen om de aanwezigheid van vezels, mineralen en vitaminen. En dat de boel niet is geraffineerd. Dit geeft uiteraard een gezond gevoel, zeker als we gewone suiker tegenwoordig als puur vergif beschouwen. Zet deze gezonde suikervervangers naast “ vergif” en het is logisch, waarom we massaal voor kokossuiker, honing, rietsuiker, agave, en dadels kiezen.

Dat de vork zo niet in de steel steekt is hoop ik na het lezen van dit artikel wat duidelijker. Om gebruik te kunnen maken van al die nog aanwezige vezels, mineralen en vitaminen zullen we flink aan de bak moeten en heel veel tegelijk moeten eten. Wat eigenlijk meteen ook de werking zou vernietigen omdat je ook extreem veel suikers binnen krijgt.

Of deze nu zijn geraffineerd of niet, daar heeft je lichaam ook geen boodschap aan. Het vraagt enkel om energie wat wordt omgezet. Raffinage betekent bewerkingen. Deze zijn nooit “ cool” en als we het in dit daglicht plaatsen, loont het zeker de moeite om voor ongeraffineerd te kiezen. Maar kijken we naar de gezondheid, dan heeft raffinage weinig tot geen enkele invloed.

Tja…daar sta je dan. Je wilt tenslotte ook geen gewone suiker gebruiken. Wat dan? Ik heb de ECHTE GEZONDE suikervervangers in DIT ARTIKEL op een rij gezet. Daar kun je je keuzes uit maken. Daarnaast ben ik persoonlijk ook een groot fan van AMAZAKE. KLIK HIER om daar meer over te lezen.

3 Reacties op “Zogenaamde gezonde suikervervangers…waarom geloven we het allemaal nog?”

1. Hallo Monique, waarom word mijn reactie verwijderd als ik een vraag heb over kokosbloem suiker en geen antwoord krijg(twee keer)
   Heb gewoon een simpele vraag, je schrijf in je Natuurlijk lekker bakboek iets heel anders dan in dit artikel. In je boek is kokosbloem suiker je tweede winnaar en is de glycemische waarde rond de 30-35. Geeft geen hoge pieken in je bloedsuiker spiegel.
   Het komt bij mij tegenstrijdig over.
   Vriendelijke groet,
   Marian

   Reageer

   • ik lees nu pas je bericht, mijn pc is gecrasht en daar kan het aan liggen. Ik heb nu een andere en ben alles nog volop aan het installeren. Betreft je vraag, ik was destijds in de overtuiging dat het een goede keus was na stevia, maar inmiddels is er meer aan het licht gekomen waardoor ik mijn mening heb bijgesteld. Desalniettemin moet iedereen uiteraard zelf bepalen wat hij / zij kiest. Warme groet!

     Reageer

2. Beste Monique,

   In de VS is Monk fruit erg in opmars. Wat denk jij hiervan?

   Reageer