Vorige week kreeg ik een mail. Van de redactie van het consumentenprogramma KASSA! Of zij een klein stukje van mijn filmpje mochten gebruiken ( hoe maak je amandelmelk) Het zou gaan om een luttele 10 seconden. Daar gaf ik uiteraard toestemming voor en afgelopen zaterdag zat ik klaar voor mijn 10 seconden of fame. Geen stukje film van mij, maar van een andere ( overigens zeer gewaardeerde 😉  ) collega. Zonder enige aankondiging vooraf. 

Een poosje geleden ontving ik een mail van NPO radio één Ze hadden mijn artikel over vanille en nep-vanille gelezen en wilden hier in de live uitzending aandacht aan besteden. Of ik hieraan mee wilde werken? Maar natuurlijk, hartstikke leuk! Er werd een journalist langs gestuurd. Met hem zou ik een rondje door de AH gaan maken al babbelend over vanille en nep vanille. Dit heb ik van tevoren moeten regelen met de filiaalhouder van de AH. Daarnaast zou ik de journalist mijn homemade vanille vla laten proeven, dit blind, tegenover de vla die we in de winkel zouden meenemen. Zo gezegd, zo gedaan. De test werd gedaan, en de journalist vertrok weer. Wanneer werd het geheel uitgezonden? Nou, dat wisten ze schijnbaar op de redactie ook nog niet. Eerst was het op een vrijdag. Na lang wachten kwam er niets. Mailen. Sorry sorry…..het is onverwacht verzet omdat er iets anders meer actueel was. Maar het werd zeker volgende maandag uitgezonden. Niet dus. Weer mailen. Nu waren de opnamen weer niet goed genoeg en of ik alles even overnieuw kon gaan doen? Na wat tandenknarsen heb ik toch weer ja gezegd. Opnieuw naar de AH, opnieuw vla maken. De journalist kwam toch niet. Want hij had het te druk met iets anders. 

Veel excuses maar we neem zeer snel contact met u op!!!! Nooit meer wat van gehoord.

Vorig jaar. Omroep Max, tijd voor Max. Daarin zitten leuke kook-tiens en ik mocht mijn taartenboek komen presenteren. Het wanneer en hoe/wat, dat bleek nogal ingewikkeld. Want ook hier werd er continu voorrang gegeven aan iemand anders terwijl jij alles al zo’n beetje had besproken en geregeld. Ik moest continu zelf bellen. Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven, toen ze zeiden “ we bellen je deze week nog”. Nooit meer wat van gehoord.

Begin dit jaar, contact met RADAR. Ik had hen benaderd i.v.m mijn kokosolie-onderzoek. Ze hadden interesse. Ze zouden diverse soorten laboratorisch laten analyseren. Ik was als een kind zo blij. Twee dagen later een mail.Kost toch teveel geld. Dus maar niet. Terwijl alles al zo’n beetje was georganiseerd. We nemen snel weer contact met u op! Nooit meer wat van gehoord.

Drie jaar terug. Ik heb hemel en aarde bewogen om binnen te komen bij “ de grote” KOSMOS uitgeverij. Ik wilde mijn bakboek daar graag uitgeven. Ik ben twee keer op gesprek geweest in het imposante gebouw van KOSMOS, veel mail, veel telefoontjes. Ze wilden uiteindelijk wel in zee. Er werd al een boek-opzet gemaakt en die zag er waanzinnig uit. Ik was als een kind zo blij. Toen opeens: stekker eruit. Want? Er waren “ andere auteurs” die dat jaar ook hun boek wilden uitgeven, voor mijn boek was “ nu even” geen plaats. We nemen zo spoedig mogelijk contact met je op! Nooit meer wat van gehoord. 

In de media wordt je vooral gezien als een handige “ tool” om achter de hand te hebben. Voor als iets plotseling uitvalt, of iets opgevuld moet worden. Als je niet bruikbaar meer bent wordt je weggekieperd bij het oud vuil. De tv wereld is net zo snel en bizar als de voedselindustrie. Als je naam gonst, en je enige bekendheid geniet wordt je ook “ gevangen” in de wandelgangen van de media. En krijg je regelmatig verzoeken om mee te werken aan dit/dat/zus/zo. Niet alleen via tv, maar ook bekende en grote websites misbruiken hun roem om jou te gebruiken als stand-in, handig achterdeurtje, of opvulling. Als je niet meer nodig bent dan is het “ doei” , Niet eens een uitleg of bedankje, nee, gewoon niets. of “ we nemen snel contact op!” 

Ik heb na gisteren besloten mij hiervoor niet meer te laten strikken. Ze zoeken voortaan maar een andere gekke Bertha die komt opdraven als het hen uitkomt. Pas als er serieus gesproken kan worden over een definitieve uitzending, dan praten we verder. Eerder niet.

En…hoor ik nog van jullie, media ?

Als je mijn artikel hebt gelezen over honing, dan begrijp je beter waarom het lang niet zo eenvoudig blijkt om aan een echt goed potje honing te komen. De varianten in de supermarkten zijn sowieso varianten om te mijden, maar ook de gang naar de biowinkel lijkt lang niet de beste. Er zijn maar bar weinig biowinkels die inkopen bij een echte streekimker die nog op de ouderwetse manier imkert. Er zijn inmiddels erg veel hobby-imkers, die hun honing particulier aanbieden. Het is en blijft altijd weer sterk afhankelijk van hoe een imker imkert. Of men de bijen bijvoorbeeld voert met suikerwater of niet, of in welke streek er wordt geïmkerd. Lees verder