Hoe natuurlijk is …% van natuurlijke oorsprong ??? Een natuur-formulator aan het woord

Het zal je vast zijn opgevallen, dat in de wereld van uiterlijke verzorging de “ natuurlijkheid” ook heeft toegeslagen. We kunnen inmiddels bij discounters alles “ …% van natuurlijke oorsprong “ kopen. Of het nu gaat om gezichtsverzorging of lichamelijke verzorging, Zelfs in supermarkten liggen deze producten voor een habbekrats voor het grijpen. Van vrij bekende merken als een NIVEA en een GARNIER. Alles lijkt plotseling natuurlijk te kunnen. Dus waarom zou jij als consument dan 5 x meer betalen voor een een ander potje uit een gespecialiseerde natuur-winkel ????? 🫤🫤🫤

HET ENE POTJE IS HET ANDER NIET

Dat vond ik ook best een interessante vraag. Ik ben er daarom eens in gedoken. Want het rees bij mij ook erg veel vraagtekens op . De verpakkingen zien er verschrikkelijk verleidelijk uit. Allemaal mooie illustraties van planten, bloemen, oliën en kruiden. Alles moet erop wijzen dat de inhoud één en al natuurlijk geluk is voor onze huid en haren. Versterkt met claims als “ 98% van natuurlijke oorsprong “ of iets daaronder of daarboven moeten de consument over de streep trekken om het product meteen te kopen. Want hoe mooi is dat ? En goed voor mens / dier en milieu, én goed voor de portemonnee! Is het dan allemaal echt zo zwart/ wit ????? 🙄 To-good-to-be-true ?
Het feit dat ik dit artikel aan het schrijven ben, zegt je denk ik al genoeg. Want nee, laat ik maar meteen met het slechte nieuws komen dat er heel veel niet klopt, of tenminste, voor het grootste deel niet klopt.
Het is allemaal een beetje ingewikkeld om uit te leggen in Jip & Janneke taal, maar ik ga mijn best doen. Laat ik beginnen met de hype zelf. Waarom komen merken als Nivea / Garnier / Dove en ook supermarkt-merken opeens met een tsunami aan “ natuurlijke alternatieven “ op al hun conventionele verzorging en cosmetica ? Dat heeft te maken met twee belangrijke zaken. De eerste is de wet en regelgeving. Omdat we ons grote zorgen maken om het milieu, worden er steeds meer maatregelen genomen om zo milieuvriendelijk mogelijk te produceren. Wetten en regelgevingen worden momenteel aan de lopende band herzien en aangepast. Dit betekent goed nieuws voor het milieu, maar slecht nieuws voor fabrikanten / producenten en leveranciers. Zij moeten grotere investeringen maken om hun product én verpakkingen volgens de nieuwe regel en wetgevingen te laten gelden. Dat dit wereldwijd niet in één weekje is veranderd zul je vast begrijpen, maar de wet stelt wel om veranderingen verplicht door te voeren. Daar krijgen fabrikanten echter ruimschoots de tijd voor, soms jaren. Je zult vast wel eens hebben ervaren dat jouw favoriete product opeens in een nieuwe, milieuvriendelijke verpakking zit en / of dat de samenstellingen zijn veranderd. Op de etiketten zie je deze aanpassingen vaak in koeien-letters staan vermeld, zo wil een fabrikant de indruk geven, dat hij zijn verpakkingen toch ook maar mooi even aanpast omdat hij zo is begaan met het milieu. In werkelijkheid gaat het dus om een VERPLICHTSTELLING en zijn zeker de grotere spelers op de markt niet ontvankelijk aan wat nu wel / goed is voor het milieu.
Het andere belangrijke punt is de consument zelf. Zij bewegen zich afgelopen jaren steeds meer terug naar de basis. En willen geen chemische / synthetische meuk meer op hun huid, in hun lijf en zeker geen plastic in huis halen als dat niet nodig is. Dit heeft een groot effect op het koopgedrag een dus indirect in de portemonnee van fabrikanten. Door “ mee te bewegen “ in de vraag van de consument, probeert de markt zich staande te houden. En zien we dus een explosie aan producten “ van natuurlijke oorsprong “.
Maar de vraag is, in hoeverre al deze producten natuurlijk zijn. En hoe is het mogelijk, dat sommige formules onveranderd zijn gebleven terwijl de etiketten claimen van natuurlijke oorsprong te zijn??

ZELFDE FORMULES, ANDERS UITGELEGD

Het zijn slimme trucjes. Als we een gemiddeld verzorgingsproduct ter voorbeeld nemen, zien we in de meeste gevallen, dat deze bestaan uit water ( in INCI taal aangeduid als Aqua ) Het eerste ingrediënt is dus 9/10 keren water. Wat daarna komt is het ingrediënt waar het meest van inzit, en waar we goed naar moeten kijken. Dit specifieke ingrediënt bepaalt de formule. We zien vrij vaak een rits aan tong-brekende ( INCI) benamingen in deze ingrediënten lijstjes, en allen klinken vrij natuurlijk. De meesten zijn inderdaad van een natuurlijke afkomst. Wat echter niet meteen wil zeggen, dat het ook natuurlijk is GEBLEVEN in eind-product. Vergelijk het met een pak suiker, waar ook “ 100% natuurlijk “ op staat af te lezen en dit wettelijk genomen ook gewoon is toegestaan. De reden waarom dit mag, is omdat de suiker wordt gewonnen uit suikerbiet. Hoe deze wordt toegetakeld en bewerkt, dat wordt er niet bij vermeld, er blijft eigenlijk niets over van al het natuurlijke na alle chemische bewerkingen. Anders gezegd mag iets 100% natuurlijk worden geclaimd terwijl het eind-product verre van natuurlijk is gebleven. En gewoonweg ook synthetisch is ( geworden) terwijl het wel nog 100% natuurlijk genoemd mag worden. Er zijn honderden van dit soort natuurlijk-geclaimde stoffen te vinden in verzorging en cosmetica, maar nog geen kwart van deze stoffen is echt goed onderzocht naar de werkzaamheid. Natuurlijke stoffen waarvan in talloze studies is onderstreept en onderbouwd dat deze een gunstige werking hebben op de huid zijn er maar weinig. Soja, haver, groente thee ( extract ) koffiebessen en zoethoutwortel zijn bijvoorbeeld een aantal van deze wetenschappelijk onderbouwde stoffen. Opvallend genoeg zien we niet erg vaak van deze stoffen in de goedkopere merken, wel in de wat duurdere segmenten. In de goedkopere producties die claimen “ …% van natuurlijke oorsprong” te zijn, zien we meer goedkopere stoffen die bekend staan de huid te kunnen irriteren en uitdrogen.
Er wordt erg veel aan green-washing gedaan. Dit is een marketing-strategie om een product “ groener” te doen lijken terwijl het in werkelijkheid helemaal niet zo natuurlijk en groen is als wordt geclaimd. Echter is het bij green-washing zo dat er binnen de lijntjes van wet en regelgevingen wordt gekleurd. Het is daarom alleen voor een spitsvondige en scherpe consument door te prikken.
Laat ik een paar voorbeelden geven. Ik kocht twee flessen douchegel van één zelfde merk, de ene fles claimt 95% van natuurlijke oorsprong te zijn, het ander niet. Voor de “ natuurlijke” fles betaalde ik € 20 eurocent meer.  Beide flessen zijn identiek en claimen ook precies hetzelfde wat betreft de fles zelf. De enige verschillen zijn de claims op het etiket en de illustraties / benaming.
Op de “ natuurlijke” fles lezen we af dat de formule bioafbreekbaar is en van natuurlijke oorsprong. Op de “ niet” natuurlijke fles lees je een zelfde claim maar dan alleen “ natuurlijke oorsprong”. Je zou dan nog uit kunnen gaan dat daarin het minuscule onderscheid wordt gemaakt. Maar gaan we naar de ingrediënten kijken, zien we dat deze 1:1 exact hetzelfde zijn, tot de kleurstoffen toe. Kijken we naar de inhoud, zien we tevens geen enkel verschil, er is zelfs geen geur-verschil. Hoe kan de consument nu weten of het echt gaat om “ meer natuurlijke “ stoffen in fles A, terwijl fles B precies dezelfde informatie geeft ??? Elk keurmerk ontbreekt.
Dat blijft dus een vaag gebied. En kan een consument alleen maar een bepaalde zekerheid krijgen als iets één of meerdere KEURMERKEN draagt, En dat ontbreekt zowat op ieder goedkoper “ natuurlijk” product.
Apart daarvan zien we ook op de tweede plek SLS staan. Een stof die o.a zorgt voor schuim, maar de huid vreselijk kan irriteren en uitdrogen. Er zit vrij veel van deze stof in deze flessen douchegel.
Er zijn ook merken, die hun producten letterlijk GREEN “ noemen en hun verpakking groen kleuren. Ik kocht bijvoorbeeld voor € 2,19 een potje dagcreme. Op de verpakking staan claims als “ met natuurlijke ingrediënten” en puur voor je huid zonder kleurstoffen, minerale oliën” . Na water is het tweede ingrediënt hexaandiol, een vrij irriterende stof met name voor de ogen. Het reageert bovendien heftig met oxidatie-middelen. Daarnaast komen we andere zeer vervelende stoffen tegen als dimethicone en penoxyethanol. De scan onder de BEAT DE MICROBEAD sloeg bijna op tilt, het zit vol met microplastics. Zowel het doosje als de inhoud doet de indruk wekken dat je een “ groen” product koopt, maar in werkelijkheid koop je een potje vol met meuk. Mag dit dan ? Ja, voor de wet mag dit helaas. Dit potje bevat overigens geen enkel keurmerk en houdt hun natuurlijke oorsprong inbreng zeer op de vlakte.
Er zijn ook merken, die op hun verpakkingen wat specifieker te werk gaan. We kunnen dan aflezen dat het bijvoorbeeld 99% uit ingrediënten van natuurlijke oorsprong bestaat, en 1% uit “ additionele “ ingrediënten. Hiermee wordt de indruk gewekt, dat deze zogenoemde additionele ingrediënten noodzakelijk zijn om het product te conserveren. Als we dan gaan kijken naar de ingrediënten lijst, zien we dat het product voor een groot deel bestaat uit alcohol DENAT ( de slechte alcohol wat de huid erg kan uitdrogen ) ethylhexylglycerine ( parabenen )  en benzyl alcohol. Ook hier NERGENS een keurmerk te bekennen . Sterker: er wordt gesuggereerd dat er BIO ALOE VERA in zit verwerkt. Dit is echter nergens geclaimd of gekenmerkt als biologisch additief. Een flink potje vol misleiding.

HOE NATUURLIJK = NATUURLIJK ????

Je mag je als consument dus best afvragen in hoeverre iets natuurlijk is. Voor de wet is “ 100% natuurlijk” een zeer breed begrip, niet alleen voor levensmiddelen, maar ook voor verzorging en cosmetica. De Keuringsraad onderscheidt een categorie onder “ BEAUTY CLAIMS “. Dit is echter geen wettelijk geregelde categorie van claims, wel moeten deze voldoen aan de eisen die ook voor voedselinformatie worden gesteld ( Verordening ( EU) ) en in het bijzonder mogen deze niet misleidend zijn. De keuringsdienst definieert een beauty-claim als een claim waarmee uitsluitend een positief effect op het uiterlijk wordt aangegeven. Echter is de grens tussen een beauty-claim en een gezondheidsclaim erg dun. Zo vallen beautyclaims niet onderdeel EG ( Europese Claimsverordening ) Voedsel-claims vallen wel onder de EG. Een voorbeeld van een beautyclaim, en een gezondheidsclaim:
BEAUTY CLAIM KAN ZIJN : “ ..behoud van de normale structuur elasticiteit en uiterlijk van de huid “ of “ voor glanzend haar “
GEZONDHEID CLAIM KAN ZIJN “ …Vitamine A draagt bij tot de instandhouding-houding van een normale huid “  of “ biotine draagt bij tot de instandhouding van normaal haar “
We zouden ons meer de vraag kunnen stellen of er wel zoiets bestaat als 100% natuurlijk. Als we dit in de breedste zin van het woord bekijken, dan is het antwoord NEE. Er groeien immers geen stukken zeep aan een boom, of groeien er flessen en tubes crèmes aan struiken. Ook olie moet worden gewonnen uit een persing, dit betekent een bewerking. Net als een extract. Om alles in een pot of tube of fles te vangen zijn er bewerkingsprocessen nodig en deze bewerkingsprocessen zijn de cruciale sleutel voor een product terecht of deels “ natuurlijk” te claimen of niet. Zie je dus ergens “ 100% natuurlijk” staan, onthoud, dat niets 100% natuurlijk is, behalve als je het direct vanuit de natuur kunt plukken of oogsten.
In hoeverre iets natuurlijk blijft, ligt aan heel veel factoren. Een fabrikant moet wettelijk gezien voldoen aan veiligheid-regels. Een product moet veilig zijn te gebruiken voor een consument. Dit wordt getoetst door de Keuringsraad, of een bepaalde stof gebruikt mag worden en in welke hoeveelheden. Deze uitkomsten worden wettelijk vastgelegd. De ADH wordt zeer ruim aangehouden, zodat er altijd wat “ speling “ is in de dosering van een ingrediënt in een product. Deze toegestane doseringen moet de fabrikant verplicht naleven. Dit wordt nogal eens “ aan-de-laars-gelapt” waardoor er soms té hoge concentraties van het één of ander in een product aanwezig kunnen zijn. Je kunt begrijpen dat het een bijna-onmogelijke taak is om ALLE verzorging en cosmetica te controleren, er rouleert veel over de gehele wereld. Dit geeft veel fabrikaten vrij spel om goedkope producties te draaien. Het risico op een boete die zij eventueel lopen, weegt nooit op tegen de winst die ermee wordt opgestreken.
In de wereld van uiterlijke verzorging en cosmetica bestaan er geen echt wettelijke definities van “ natuurlijk “ of “ biologisch. Gezien de gigantische vraag naar “ natuurlijk en biologisch” wordt dan ook gestreefd naar een wetgeving waar de ISO NORM verplicht wordt gesteld . In 2016 heeft de ISO de GUIDELINES ON TECHNICAL DEFINITIONS AND CRITEREA FOR NATURAL AND ORGANIC COSMETICINGREDIENTS AND PRODUCTS gepubliceerd. De richtlijn bestaat uit twee delen :
ISO 16128-L (  definitions for ingredients ) 
ISO 16128-LL( criteria for ingredients and products ) 
Voor de consument is het heel erg lastig geworden om iets te kunnen ontcijferen. Zo’n ISO norm zou inderdaad zeer gunstig kunnen zijn.  Neem zoiets als “ parfum”. Dit lezen we in zowel ingrediënten lijstjes van conventionele verzorging, als natuurlijke alternatieven. Er zijn gigantisch veel parfum / geurstoffen, zowel synthetisch als natuurlijk gewonnen uit etherische oliën. Omdat zo’n parfum-stof opgebouwd kan zijn uit heel veel verschillende stoffen is het voor een consument vrijwel onmogelijk om uit te vissen wat nu een trigger kan zijn voor huid-reacties. Kiezen voor enkel natuurlijk ( gecertificeerde ) producten geeft in dit geval de beste papieren omdat deze meest uit pure etherische oliën worden gewonnen, maar dat zegt verder totaal NIETS over de mogelijke allergische reacties die er op de huid kunnen ontstaan na gebruik. Want ook deze stoffen kunnen de huid nét zo erg irriteren als synthetische. Het kan zelfs zo zijn, dat iemand heftig reageert op natuurlijke parfums, terwijl er totaal geen last wordt ondervonden bij synthetische formules.

“ MAAR ” 2% NASTY’S ??? 🫤🫤

Veel fabrikanten en leveranciers houden mooie kletspraatjes. Vertellen bijvoorbeeld een claim als 100`% natuurlijk onzin te vinden, en zeggen 95% natuurlijk te zijn. In hoeverre dit dan geen onzin is, ligt aan de ingrediënten die zijn gebruikt en in hoeverre deze aanwezig zijn in het product. Zoals je in het voorbeeld hierboven kunt zien mag een fabrikant zulke claims maken als er sprake is van ingrediënten die uit natuurlijke bronnen afkomstig zijn. Ze liegen dan niet, maar wat er aan natuurlijkheid in zo’n stof overblijft is de grote vraag. Zolang er GEEN KEURMERKEN aanwezig zijn blijft dit een vaag gebied. In veel reclamespots van grotere bekende merken zien we vaak voorbijkomen dat een product bestaat ui zoveel procent natuurlijke ingrediënten, en 2% om zogezegd te kunnen conserveren. Dat klopt uiteraard, want een product mag immers niet worden verkocht als het onveilig zou zijn voor gebruik. Het lijkt, alsof die één of twee of drie of vier luttele procentjes geen drol voorstellen tegenover de negentig + procenten aan natuurlijke ingrediënten. Maar dat is dus de misleidende factor.
Zoals je eerder kon lezen bestaan de meeste verzorging en cosmeticaproducten uit water. Daaraan worden stoffen toegevoegd. Ook de “ nasty’s” die de fabrikant onder de luttele 1/2/3/4 of vijf procent afschermt. Liefst wordt gezien dat de consument deze verwerpen, en zich blind staren op de 90 + aan natuurlijke ingrediënten. Die “ nasty’s” kunnen dan wel in mindere mate aanwezig zijn, ze ZIJN aanwezig in het product en kunnen nét zo goed voor veel ellende zorgen. Daarnaast zijn verzorging en cosmeticaproducten producten die we iedere dag gebruiken. Denk aan de tandpasta, de zeep, de crèmes, de zalfjes hier en daar, de shampoo’s + conditioners, de douche en badproducten waarmee we ons iedere dag wassen, maar ook de make up en andere cosmetica. Al die luttele procenten bij elkaar opgestapeld kunnen de huid enorm belasten. Ook heeft een nasty maar erg weinig nodig om de huid flink aan te tasten. En ook deze nasty’s, in welke hoeveelheid ook aanwezig, dringt voor 60 % door in de huid. Anders gezegd stelt de claim “ 90+ van natuurlijke oorsprong” inhoudelijk niets voor, en gaat het in mijn persoonlijke visie om pure misleiding wat is toegestaan.

BELANGRIJK PUNT: KEURMERKEN EN CERTIFICERINGEN

Goed, hoe kun je als consument de bomen door het bos zien ? Dat begint bij KEURMERKEN EN CERTIFICERINGEN. Alhoewel ook keurmerken niet een directe garantie bieden op 100% natuurlijkheid en transparantie, geven deze producten wel altijd de beste papieren. Waar je goed op moet letten zijn geldige en waardevolle keurmerken. Op internet kun je talloze websites vinden die keurmerken goed en krachtig uitlichten. Je kunt dus het beste het keurmerk wat wordt vermeld googlen om te lezen waar deze voor staat. Er zijn helaas ook een heleboel onzin-keurmerken vindbaar die bijvoorbeeld door een fabrikant zelf zijn bedacht of afkomstig is van een vage organisatie of club wat helemaal niets voorstelt  Een keurmerk is dus niet altijd een keurmerk van waarde, Ook hier kan er weer flink worden gesjoemeld en misleid. Waardevolle keurmerken, en dus keurmerken die onder een strenge controle en toezicht wordt toegekend zijn o.a :
BDIH
NCS 
ICADA
Koop je producten die één of meerdere van deze keurmerken dragen, dan kun je als consument wat meer vertrouwen hebben. Toch zegt het niet altijd direct dat het product 100% natuurlijk is, sommige keurmerken hanteren bijvoorbeeld weer andere eisen waardoor iets meer is toegestaan dan bij een ander keurmerk. Ook kunnen keurmerken per land nogal eens verschillen.
War je ook op kunt letten is de prijs en het merk. Merken van waarde doen veel om hun merk te bouwen en investeren daarom ook in de meeste gevallen meer in de ingrediënten. Lees je, voordat je een product van een bepaald merk wilt gaan kopen, eerst goed in. Internet biedt tegenwoordig heel veel waardevolle informatie als het komt op merken en beoordelingen. Lees vooral de beoordelingen van anderen, en wees niet meteen volgzaam. Wees kritisch.
Ook kun je niet verwachten dat je in een discounter als een Action de meest natuurlijke producten kunt kopen voor een habbekrats. Onthoud dat er veel partijen winst maken op een product en dat een zeer goedkope prijs wat bijna belachelijk goedkoop is te noemen als je het tegenover een vergelijkbaar duurder product afzet, nooit van een echt goede kwaliteit kan zijn. Natuurlijk zijn daarin ook uitzonderingen, maar 99,9%  ( als we het dan toch in procenten gaan uitdrukken ) is regelrechte goedkoop in elkaar geproduceerde meuk.

Hoe denkt een natuur-formulator over ” natuurlijk ?”

Omdat dit onderwerp mij vreselijk intrigeert, ben ik aan een aantal professionals op dit gebied gaan vragen wat zij nu vinden van deze grote “ ….van natuurlijke oorsprong “ golf in de wereld van verzorging en cosmetica. Ik stelde een aantal vragen aan Dick van Asch, al ruim 45 jaar ontwikkelaar en producent van volledige natuurlijke huidverzorging. Dick, inmiddels 70+,  werkt op basis van natuurlijke / biologische grondstoffen die zijn gecertificeerd. Hij werkt ab-so-luut NIET met enige vormen van synthese. Hij studeerde chemie, plant en kruidenkunde, en biologische levensprocessen, en heeft erg veel kennis opgedaan uit oude encyclopedieën .
Ik vroeg hem om een aantal vragen te willen beantwoorden en daar nam hij zeer attent de tijd voor,
Monique : U bent al erg lang werkzaam in dit vak !!! 
Dick: “ Dat klopt. Ik startte eind jaren zestig / begin jaren zeventig met het ontwikkelen van een visie over de werkelijke waarde en mogelijkheden van werkzame en pure huidverzorging, Ik kwam erachter dat de huid onnodig werd belast door dagelijks gebruik van producten op basis van paraffine en silicone-oliën en stoffen als vaseline en allerlei andere synthetische, onnatuurlijke bestanddelen Ik ontdekte, dat de huid zich daar min of meer tegen ging wapenen en zich daaraan ging aanpassen. In die periode werd er al gesproken over een zogenaamde “ paraffine-verslaving “ veroorzaakt door alle foute cosmetica. Ik ben daarom gestart met het ontwikkelen van echte, pure, natuurlijke formules, waar onze huid wel blij van zou worden, maar ook de juiste verzorging en onderhoud zou krijgen. In die tijd was het zo’n beetje een bommetje gooien in het paraffine-hok. En moesten mensen echt wennen aan andere formules. Gelukkig was dat een kwestie van tijd, omdat de huid meestal na wat eerste tegenwerking, heel erg blij werd van wat er op de huid werd gesmeerd. Voor mij was het een bewijs, dat ik op de goede weg zat.
Monique : “ Waar let U op bij het ontwikkelen?
Dick: “ ..Ik streef altijd naar een natuurlijke huidverzorging die uit één zelfde bestanddelen en uitgangspunten bestaat die de huid ook zelf aanmaakt om zich te beschermen, verzorgen en te voeden. Zo streef ik naar een vergelijking in bijvoorbeeld talg, huidvet en een sebum-samenstelling om de biotoop van de huid in goede harmonie met het lichaam zelf goed te laten verlopen. Het is belangrijk, om het biologische evenwicht van / op de huid zo goed mogelijk intact te houden, juist omdat we het zoveel ( onbewust ) beschadigen en uit evenwicht brengen door synthetische meuk, om het in jouw woorden te formuleren. Het draait echt om een goede huidflora, een goede zuurgraad en vetmantel. Daar ligt meteen het criterium van een ECHT GOEDE natuurlijke huidverzorging. Wat vaak wordt vergeten is dat de huid ook een levend weefsel is. Het leeft, het groeit, hert beweegt en het is elastisch. Dit alles zorgt ervoor dat wij ons “ prettig in ons vel” voelen steken.
Monique : “ wat vindt u dan van al die zogenoemde 100% natuurlijke producten die we tegenwoordig zoveel zien ? “
Dick : “..Dat ligt erg genuanceerd. En omdat dit genuanceerd ligt, maakt de industrie daar helaas misbruik van. In de meeste gevallen jokke-brokken zij niet, want als iets wordt gewonnen uit een natuurlijke bron, mag dit wettelijk ook worden vermeld als natuurlijk. Maar niet alle natuurlijke bestanddelen zijn hiervoor geschikt en zijn een juiste keuze.
Alleen de degene die de eigenschappen van de natuurlijke bestanddelen kent, snapt wat ze betekenen voor de huid, de dosering overziet, het samenvoegen snapt, dus de synergie ,dat is de kunst van het koesteren van het huidweefsel . Alleen zeggen dat iets natuurlijk is, is dan ook nooit genoeg. En kun je alleen echte, pure, en vooral ECHT GOED WERKENDE formules ontwikkelen als je daar flink wat kennis in hebt gestoken. Het lijkt allemaal zo gemakkelijk, maar ik vraag mij af en toe best af hoe de grotere merken hun formules samenstellen. Als ik naar de meeste ingrediënten kijk, lijkt mij dat geen echte kennis. Alleen formulatoren die de EIGENSCHAPPEN van de natuurlijke bestanddelen kent, snapt wat ze BETEKENEN voor de huid. Daarnaast moet er echte kennis aanwezig zijn in precies de juiste dosering en samenstelling, Wat ik best regelmatig aantref in vele conventionele producten zijn niet alleen vrij veel synthese, maar ook veel te hoge concentraties van het e.e.a wat de huid zeker meer kwaad dan goed kan doen.
Monique : “ U werkt met keurmerken……”
Dick : “…ZEKER! All moet ik hier ook even een kanttekening bij plaatsen. Het verkrijgen van een keurmerk is absoluut een zeer belangrijk uitgangspunt, maar zegt niets over de werking / verzorging. Het zegt vooral, dat het toegestane natuurlijke bestanddelen bevat en en geen synthetische bestanddelen aanwezig zijn onder de voorwaarden van het desbetreffende keurmerk. Over de waarde van de natuurlijke bestanddelen en de werking op de huid wordt geen oordeel gegeven, alleen dat ze natuurlijk zijn. Een betrouwbaar keurmerk verstrekt een certificering, waaruit blijkt dat men serieus probeert een betrouwbaar natuurproduct te maken. Zo ontstaat gecontroleerde natuur-cosmetica. Voor de consument een vrij belangrijke sleutel om te kiezen voor echt goede natuurlijke cosmetica. Er zit erg veel tussen “ natuurlijke bestanddelen “ en synthetische bestanddelen uit natuurlijke basis gewonnen. Vooral deze laatste kunnen wat “ foute” stoffen bevatten. Sommige foute stoffen zijn niet perse schadelijk of gevaarlijk, maar ze horen NIET in natuurcosmetica te zitten, dat is voor mij toch wel belangrijk.
De cosmeticawet schrijft voor dat elk cosmetica product dat op de markt komt een veiligheids beoordeling in het dossier moet hebben.
Zowel de traditionele -als ook de natuurcosmetica producten moeten hieraan voldoen.
Maar als je een product als natuurcosmetica presenteert en claimt; heb je, vind ik, een morele verantwoording om de consument daarover de juiste informatie te geven.
Het probleem ontstaat door een verschillende interpretatie van het begrip natuurlijk, en uit natuurlijke bron en alles wat er tussenin  ligt.
Uit natuurlijke bron gewonnen, kan betekenen dat inmiddels de moleculen  al synthetisch verbouwd zijn en niets meer met de oorspronkelijke natuur te maken hebben. Ik heb daarover vele discussies gevoerd, in het verleden.
Dat is de reden dat in het jaar 2000 de BDIH als keurmerk is opgericht, om daarover duidelijkheid te verschaffen. Mijn bedrijf was  lidnr. 7 en het eerste buitenlandse bedrijf. Nu zijn er inmiddels zo’n 150 a 200 leden over geheel europa.
Nederland telt er slechts enkele, die het erbij hebben .
De natuur bestaat ook uit scheikunde en de natuur is een grote chemisch fabriek.
Maar de keurmerken houden een principieel uitgang punt aan wat valt onder natuurlijk. Ze hebben er zelfs een lijst over opgesteld; de positif list. En ze beoordelen per grondstof of het voldoet aan de gestelde uitgangspunten.
Monique : “  maar wat verstaat U dan onder meuk ?”
Dick : “…Jij noemt het gekscherend meukvrij, maar ik heb ook veel te maken met woorden als “ geen troep, geen zooi”….Het ialemaal een communicatie over iets minderwaardigs en mij wordt inderdaad vrij vaak gevraagd wat ik daar dan onder versta. Ik ben sowieso blij dat de mensen zelf dit soort namen verzinnen om iets uit te lichten, we weten o.a dankzij jou wat meuk in ons voedsel en verzorging betekent, door dit duidelijk te communiceren geeft het een afscheiding tussen wat wel en niet “ goed “ is. Als we dit moeten gaan omschrijven is dit best wel lastig.
De ene doelgroep kijk er anders naar de een andere doelgroep. Het heeft te maken met inzicht en een visie. En naar verantwoordelijkheid.  Naar kennis en kunde, maar ook met onwetendheid.Ik wil er iets mee aangeven, dat  iets ondeugdzaam is, minderwaardig en slecht voor de huid en onze huid-gezondheid, soms ook lichamelijke gezondheid.  Onder meuk verstaan we; waardeloze rommel…..
Onder roep verstaan we; vieze rommel…. Ik zou inderdaad de paraffine cremetjes als waardeloos willen omschrijven. Ze dragen NIETS bij aan het welzijn van de huid. Ze doen eerder iets negatiefs dan goed. En helaas, het merendeel van de cosmeticamerken valt hier onder !!!!!
Dat is schrikken en het is heel triest. Het welzijn van de huid willen we juist koesteren, met eerlijke producten….
Daar streef ik naar, daar werk ik aan, dat heb ik als doel gesteld. Mijn organisatie is hierop ingericht. Dit is wat  ik wil bereiken. Verantwoorde, functionele natuurproducten vanuit een duidelijke visie voor het welzijn van de huid en het lichaam.
( met dank aan Dick van Asch)

Een reactie op “Hoe natuurlijk is …% van natuurlijke oorsprong ??? Een natuur-formulator aan het woord

  1. Jeetje ik schrik hier wel van hoor. Ik wist wel dat ‘100% natuurlijk’ vaak niet helemaal natuurlijk is, maar zo erg.. Bedankt voor de tips en de keurmerken lijst. Ik ga hier zeker op letten!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *