Killer bodies….to die for?

Mijn kennis W. kwam onlangs even op haar weg terug naar huis met haar dochter van zestien langswippen, om mij een lief bosje bloemen te komen brengen 😉 Ze waren net terug van een dagje “ statten” zoals we tegenwoordig een dagje shoppen noemen. Ze kwamen per fiets, en dus bepakt en gezakt met plastic tasjes vol kleding. Uitverkoop heeft zo zijn magie op mensen. Dochter N. liet vol trots haar nieuwe aanwinsten aan mij zien. Veel “ bloot” spul, en drie bikini’s.. Of nu ja, meer kleine lapjes stof. Ik vroeg mij af waarom ze überhaupt nog deze bikini’s verkopen, je kunt net zo lief niets meer aantrekken, of de edele delen met een stukje tape afplakken, hetzelfde effect. 

“ …Vind je dit niet uhm…een beetje té bloot? “ vroeg ik dochterlief. Moeder W gaf mij goedkeurende blikken. 

“ Nee joh…..kijk, dit broekje ligt precies op mijn bekken! Gaaf! “ Ze hield het minuscule stukje stof omhoog en plaatste het vervolgens onder haar ( ontblote) buik. Het bedekte haar edele deel, maar daar had je alles mee gezegd. Een paar touwtjes hielden de boel god betert op zijn plek. Een goede plons in het zwembad en het broekje lag ergens te drijven. 

“ Oh Mam! We zijn ontharingscrème vergeten! “ Straks nog even halen! “”…Dat nemen we bij de AH wel mee….ik moet daar nog even olijfolie meenemen, want dat was vanmorgen ook op…” 

“ Voor mij GEEN OLIE Mam! Ik wil alleen de salade vanavond! ZONDER olie! Ik moet van mijn vetrol af..”

Ik keek naar haar ontblote buikje. Zo strak als een strakgetrokken laken. Geen spoortje vet te bekennen, sterker nog, je zag vooral wat uitstekende ribben en bekken. Haar moeder wierp mij veelzeggende blikken die vertelden dat ik die strijd maar niet aan moest gaan. Zij verloor deze ook continu, wist ik uit haar eerdere verhalen. 

Nadat ze weer waren vertrokken richting AH met hun bagage, zette ik in gedachten verzonken de bloemen in een vaas. Want wat gebeurt er nu eigenlijk? Dochter N. is namelijk geen uitzondering. Dagelijks zie ik op mijn tijdlijn foto’s voorbij komen van mannen en vrouwen die mager niet mager genoeg vinden. Het is plotseling hip om rank en “ skinny” te zijn, en daarbij moeten ribben zijn te tellen. Bekken botten zijn opeens een schoonheidsideaal. Borstbeen-ribben tellen boven de borsten is een trend.  Sleutelbenen moeten zichtbaar zijn. Aan de benen mag geen gram vet zitten.  en de buik? De moet zo strak gespannen staan dat je er een stuiterbal op kan laten stuiteren. Voor minder doen we het niet. We moeten allemaal plotseling een “ killer body” bezitten.  Een zandloper-figuur verpakt in een laag spieren. En daar gaan we er ver voor. HEEL VER. 

Ik draai al een aantal jaren mee in de wereld van voeding en diëtiek en heb alle golven, trends en hypes doorleefd. Van dik naar dun, van dun naar mollig, van mollig naar ultra-dun, van ultra dun naar killer bodies. Van hippe dieet-trends ( wie herinnert zich montignac en herbal life niet?) tot “ stackers” ( dieetpillen).  In de jaren negentig heb ik mij een poosje gespecialiseerd in eetproblematiek. Daarvoor volgde ik een opleiding  psyche-cognitieve gedragstherapie.  Ik heb dit twee jaar vol weten te houden, daarna ben ik van koers veranderd. Het is enorm complex, Ik heb veel verschillende stoornissen behandeld en voorbij zien komen. Gevallen waar nog niemand eerder van had gehoord. Eetstoornissen kunnen zich in de meest bizarre vormen openbaren. Ik heb jonge mensen, mannen, en oudere mensen behandeld. Want er zit ook geen leeftijd op een eetstoornis. Die kun je je hele leven lang ontwikkelen. Of je nu 10 bent of 85.  Het vervelende is, dat hoe langer een eetstoornis woekert in een persoon, hoe moeilijker het is om er ooit 100% van te genezen. Duurt het langer dan gemiddeld 2/3 jaar, dan is een manier vinden om ermee om te gaan meestal nog de enige oplossing. Afhankelijk van de ernst van de eetstoornis. 

Eetstoornissen komen meer voor dan gedacht. We leven in een wereld vol onzekerheden. Jong en oud hebben hiermee te kampen. Uiterlijk is één van de grootste onzekerheden in het leven. We willen aardig en mooi gevonden worden. Je merkt dit bijvoorbeeld als je hals-over-kop verliefd wordt op iemand. Uiterlijke kenmerken die er voorheen niet toe deden zijn plots mega belangrijk. Dat rolletje vet op de buik, die rare sproeten op de neus, die scheve tanden, die blubber-knieen, en wat heb je opeens rare en lelijke tenen. Je wilt 100% perfect mooi zijn voor de ander. Onzekerheid kan zich ook uiten in verstoorde denkvormen, zoals jezelf vergelijken met anderen waardoor je zelfvertrouwen tot een nulpunt kunt dalen. Die vergelijkingen, dat is op dit moment een ontzettend zorgwekkend probleem. 

Jaren geleden gebeurde dit al. We zagen toen broodmagere modellen die bijna doorschijnend waren op de catwalk wandelen. Compleet lege blikken in de ogen. Er kwam een golf van opstand waardoor mollig de nieuwe trend werd. Inmiddels is dit toch weer bijgesteld en winnen “ skinny-models” meer terrein dan mollige. En dan praten we over hooguit maat 40/42.  Maat 34/36 lijkt nog steeds het grootste schoonheidsideaal. Social media is één van de allergrootste invloeden in de wereld geworden. Beroemdheden, maar ook vloggers en bloggers zijn van zeer grote invloed op het schoonheidsbeeld van nu. Er wordt continu vergeleken, en gestreefd naar nog mooier, nog strakker, nog gespierder. Omdat daar enorm veel geld in omgaat, wordt dit ook door de voedselindustrie gestimuleerd. Beroemdheden worden voor miljoenen ingehuurd om een hip drankje te promoten, Er worden talloze producten bedacht en op de markt gezet om deze verstoorde gedachten kracht bij te zetten, te stimuleren, en mensen zo afhankelijk te maken van hun producten. De cirkel is altijd weer rond. 

een screenshot uit één van de vele ” skinny” groepen op facebook….

Het is focking scary. Als ik de vele foto’s voorbij zie komen van vele jonge meiden die al over de rand van anorexia hangen, en hun sleutelbenen nog niet mooi genoeg vinden, beangstigt mij dit. Hoe ver gaat het “ killer-bodies-tijdperk?” En….hoe lang nog voordat er doden gaan vallen? Het verknipte beeld wat nu naar buiten wordt gebracht heeft vaak niets met de werkelijkheid te maken. 

Want weet je wat werkelijkheid is? Werkelijkheid = fotoshoppen, filteren, knip en plakwerk, veel make-up, veel styling. Werkelijkheid = iedere dag opstaan en naar bed gaan met eten, trainen en eten en trainen aan je hoofd, wat weinig tot geen ruimte meer overlaat voor andere dingen. Werkelijkheid = dat er niet normaal met eten en drinken wordt omgegaan, en alle onbevangenheid is verdwenen. Werkelijkheid = dat na ieder bereikt doel er een nieuwe klaarstaat want het zal nooit genoeg meer zijn. Deze werkelijkheid zien we niet op foto’s. Deze werkelijkheid zien we niet op onze tijdlijnen. Jezelf kwetsbaar opstellen is net zoiets als jezelf voor de leeuwen gooien. Daarom: lang leve de filtertjes en trucjes om jouw lijf nog mooier te maken dan de vorige geplaatste foto op instagram en/of facebook. De foto’s, die ook dochterlief N. dagelijks voorbij ziet komen en haarzelf daaraan vastklampt. Zij wil nu ook zichtbare bekken-botten, waar je bikini-broekje zo gaaf op balanceert. Zij wil nu ook een strakke stuiterbal-buik., Borsten die zo zijn verminkt dat je er pijn van in je ogen krijgt just by looking at it. Ribben zijn nu een must om te laten zien, zie je deze niet, dan ben je moddervet. Ik ken N. al vanaf haar kleutertijd en ze was altijd een vrolijk meisje met speelse staartjes in haar blonde haartjes, grote ogen om de wereld te ontdekken. Nu, op zestien-jarige leeftijd begint ze griezelig veel te vormen naar zo’n gruwel-killer body. Op school, op social media, in haar sociale kring, iedereen is ermee bezig. N. zou uit de toon vallen als zij hieraan niet meedoet. Wat er werkelijk in het jonge meisje omgaat…..dat lees ik nooit als ik haar posten op mijn tijdlijn voorbij ziet komen. Scary. Fokking scary.

Ik ben van nature rank, petite en slank. Lang en slungelig noem ik dat. Ik ben verre van volmaakt. Ik heb grote voeten, en ben 24/7 een wandelend reclamebord voor Campina, vanwege mijn zonne allergie, en ben niet moeders mooiste. Maar dankzij mijn werk ben ik altijd met beide benen op de grond blijven staan en wist dat schoonheid van binnen zit. Het cliché. Voor mij heeft dit altijd veel zwaarder gewogen dan de uiterlijk vertoon. Iedereen is mooi. Niemand is lelijk. Dat is mijn motto. En er is altijd wel IEMAND die jou echt ontzettend mooi vind. Iemand met een normale gedachtengang, en niet iemand die een gedachtengang heeft ontwikkeld dankzij social media. Zat mooie mensen te zien op instagram en facebook. Maar zie je ooit een lelijk mens, die daar duimpjes voor krijgt? Als iemand niet aan de standaard normen voldoet, wordt het bekritiseerd, zelfs al ben je een zeer bekende rock-zangeres.

screenshot van mijn geplaatste post op facebook over de tumult van de foto van Anouk. 

Anouk werd onlangs genadeloos afgebrand vanwege een foto die ze op facebook plaatste van haarzelf ” naturel”. Moe, maar een voldane vrouw. Dit werd afgefikt als monster, zombie en heks. Hoe kan het, dat de rollen zo vreselijk zijn omgedraaid? Dat naturel niet als mooi wordt gezien, maar als is aanstotend? Dat een poedelnaakte killerbody van een bekende Nederlandse wordt gezien als schoonheid en perfectie? Hoe ver gaat dit? En gaan we niet way-to-far over grenzen heen?

Ik heb in mijn loopbaan ontzettend veel mensen hun leven verloren zien gaan aan eetstoornissen. Iets wat onschuldig lijkt kan zich binnen no-time ontpoppen in een ziekte Een ongeneeslijke ziekte, waar slechts enkelen 100% van kunnen genezen. Het gebeurt niet, maar we kunnen eetstoornissen gerust plaatsen onder het rijtje waar kanker ook in voorkomt qua ziekten en aandoeningen. Want de gevolge zijn vaak nét zo drastisch. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Het geeft erg veel wonden en littekens die zo weer zijn open te halen.

Het is maar hoe jij jezelf wilt zien. Daar hangt alles vanaf. Belangrijk is, om goed te kijken naar wat jij zelf werkelijk wilt. Onthou, dat al die foto’s vrijwel nooit stroken met de werkelijkheid en dat een leuk fotoshop-programaatje jouw hele leven kan beïnvloeden. Een paar muisklikken en een taille kan opeens een onnatuurlijke maat krijgen die niet eens haalbaar is voor een lichaam.  Kijk vooral naar wat jij mooi vind. En niet naar foto’s van anderen. Besef dat een killer body hard werken is en dat dit 24/7 is, voor altijd. Je wordt niet na een week sporten en afvallen wakker met een killer body. En hoe hou je hem zo? Het kost veel tijd, geld en disipline. Wat hou je over aan de rest van je leven, en weegt dit op tegen het hebben en behouden van je killer body?

Onthou dat je mooi genoeg bent.