Exota limonade: nostalgie met ” echte” suiker??
Ik kijk inmiddels niet zo vreemd meer op in supermarkten. Wat ik daar soms aantref……het is om je te bescheuren. Ook wordt ik door mijn fans en volgers regelmatig op de hoogte gesteld van “ nogal vreemde” producten die zij tegenkomen in de supermarkt. Zo ontving ik onlangs een foto van een volger die een aantal flessen EXOTA limonades op de kiek had gezet, en wel om een vrij bijzondere reden: er stond “ MET ECHTE SUIKER” groot op het etiket. Het moet toch niet gekker worden…
Of de fabrikant het nu grappig of serieus bedoeld heeft, het klopt in mijn beleving van geen kanten om suiker opnieuw te gaan promoten , juist nu we ons steeds meer bewuster worden wat al de suiker in ons voedsel voor gevolgen heeft.
Wat ik zelf vermoed, is dat de fabrikant met dit statement op zijn flessen limonade tegengeluid wil geven op alle suikervrije producten, zowel “ natuurlijk” als synthetisch. Ik denk, dat de fabrikant vooral terug wil pakken naar hoe alles vroeger was. Deze EXOTA limonade stamt namelijk uit de jaren 30. Tot de jaren 70 was deze limonade zelfs marktleider op de Nederlandse frisdrankenmarkt. In 2015 hebben een aantal ondernemers het merk weer nieuw leven ingeblazen en is de limonade weer verkrijgbaar.
Hoe zat het ook alweer?
Op Wikipedia kun je de hele “ exota-affaire” haarfijn teruglezen. KLIK HIER.
Dit is een zeer duidelijk voorbeeld van hoe iets volledig vernietigd kan worden. Een imago, een merk, een reputatie….alles wat je zorgvuldig hebt opgebouwd, kan in één klap zo van je worden afgenomen, door mensen die het je niet gunnen, een leuke grap uit willen halen, of niet stilstaan bij de ( blijvende) schade. Rond de periode waarin deze affaire speelde, kwam coca cola erg in beeld en had geen enkele moeite om Exota van de Nederlandse markt te drukken na deze affaire.
In 2015 zette drie ondernemers uit Veghel ( Stefan van der Ven, Patric Brinkman, en Ton Verhoeven ) de ouderwetse fles weer terug in het schap van de supermarkt. De merknaam bleek nog altijd te koop, het logo bleef onveranderd, en ze hebben wat geknutseld aan de receptuur. Na heel wat uitproberen zijn er nieuwe smaken gekomen:
– mandarijn
– citroen
– grenadine
– pompelmoes
– champagnepils
– sinaasappel
De flessen zijn zo origineel mogelijk gebleven, inclusief beugeldop. Samen met het vrijwel intacte etiket levert dus pure nostalgie op voor ontzettend veel mensen. Mijn moeder herkent het ook nog haarfijn, ik eerlijk gezegd zeer vaag. Dit kan kloppen, omdat de hele bovengenoemde affaire zich afspeelde in 1971 en ik ben geboren eind 1969. De recepturen zijn veranderd. Minder bubbels. Andere, hippere smaken, om zo ook het jongere publiek te prikkelen.
EIGENAARDIGHEDEN
Ik werd geprikkeld, om eens dieper in deze flessen te gaan duiken. Op de officiële website lees ik wat eigenaardige zaken. En ook de ingrediënten baren mij, naast de enorme hoeveelheden “ echte” suiker zorgen.
Wat opvallend is op de website zijn de, voor mij nogal vreemde, statements. Zo kunnen we lezen, dat we onze tanden moeten poetsen, om zo “ nare geurtjes” uit onze monden te voorkomen. Dat is best een beetje gek, om dit bij limonade te adviseren. Ik denk meer dat het een slim bedacht trucje is, om kenbaar te maken dat je na het drinken van dit suikerwater je tanden moet poetsen.
En dan zien we ook, dat de fabrikant duurzaamheid wil promoten. Dat klopt voor een deel. Want een groot deel van hun limonades is inderdaad in glazen flessen verpakt. Daarop vinden we ook nog eens een beugeldop. Maar ze verkopen ook PET flessen, wat in mijn ogen weer haaks staat tegenover hun predicties over duurzaamheid. PET wordt vervaardigd uit polyethyleentereftalaat. ( een thermoplastische polyester stof ) PET flessen worden voornamelijk veel voor koolzuurhoudende frisdranken gebruikt omdat PET een zeer goede gasbarriëre heeft. Het zorgt ervoor dat het koolzuurgas minimaal kan ontsnappen en dat de dranken houdbaar blijven. PET is recyclebaar. PET kwam rond 2014 steeds nadeliger in het nieuws, omdat diverse studies uitwezen, dat het mogelijke schadelijke gevolgen heeft voor de gezondheid. Zo kan PET erg slecht tegen hitte. Als jouw PET flesje water in de zon ligt, kan er mogelijke schadelijke deeltjes uit het plastic in je drank terechtkomen. Ook zijn er veel verontrustende studies op internet vindbaar waaruit blijkt dat PET nadelige weekmakers kan bezitten.
Als we naar de gemiddelde ingrediënten gaan kijken van de EXOTA limonades, zien we ook aardig wat ingrediënten die mij in elk geval wat onrustig maken. Met name TWEE ingrediënten:
SULFIET-AMMONIAK-KARAMEL ( E150 d )
Dit komen we ook tegen in de meeste cola. Deze donkerkleurige kleurstof is al langere tijd onderwerp van talloze discussies. Het bijproduct van karamelkleurstof ( 4-methyllimidazone, ook wel 4-MEI ) zou kankerverwekkend zijn. Nieuwe onderzoeken bevestigen dit. Het gaat dan met name over de E nummers E 150 a, E 150 b , E 150 c, en E 150 d, de kleurstof die we in Exota tegenkomen. Het probleem is dat deze E nummers in codes vrijwel nooit op een etiket worden vermeld. Het wordt vaak vermeld als “ sulfiet-ammoniak-karamel” of “ kleurstof karamel”. Exota gebruikt E150 d. Bij deze variant kan 4-MEI vrijkomen. De ( European Food Safety Authority ( EFSA 0 adviseerde in 2011 om bij de productie van 3 150 d de hoeveelheden aan bijstoffen drastisch te verlagen tot het laagste niveau wat technologisch mogelijk is In 2014 toonde rapporten, dat dit inderdaad is aangepast. Een zeer fijne ontwikkeling, maar daarmee is het gevaar op kankerverwekking in ons voedsel door E 150 d niet verdwenen. Want het zit niet alleen in cola, maar ook in koek, gebak, toetjes enzovoort. Tesamen een aantal van deze producten consumeren geeft alsnog een hoge hoeveelheid.
Uit wetenschappelijk onderzoek uit 2014 toonde het instituut voor Volksgezondheid ( Amerika ) de mogelijke gevaren van deze kleurstof. Studies toonden, dat 44-58% van de mensen boven de 6 jaar die gemiddeld 1 glas, blikje, of flesje frisdrank per dag drinken, voldoende is voor blootstelling aan 4-MEI, wat volgens de onderzoekers onnodig het risico op kanker verhoogt. Want: het gaat om een kleurstof wat voor esthetische doeleinden is bedoeld. We kunnen zonder.
SUCROSEACETAATISOBUTYRAAT ( E444 ) :
Dit is een helder vloeibaar voedseladditief dat als emulgator werkt. In dranken zorgtt het bijvoorbeeld, dat water en vet kan mengen. Het is vooral bedoeld om de smaakrollen in een drank goed te verdelen. Het wordt gemaakt door suiker ( sucrose ) te combineren met chemicaliën ( azijnzuur-anhydride en isoboterzuuranhyddride )
MET ECHTE SUIKER?
Het is natuurlijk erg leuk bedacht. Zeker als het gaat om een limonade uit vergane jaren. Op de PET flessen lezen we groot : “ met echte suiker” op het etiket. Dit ontbreekt op de glazen beugelflessen. Maar achterop vinden we wel een uitleg:
Ze leggen de nadruk op “ bietensuiker”. We weten denk ik allemaal inmiddels wel dat de meeste geraffineerde suiker wordt gemaakt van suikerbiet. De suikerindustrie draait op bietensuiker, dus zo bijzonder is dit niet. Wat ze hier wellicht proberen , is een soort statement maken tegen de “ gezondere suikervervangers” en de kunstmatige suikers. Suiker is er in verschillende vormen, waarvan riet en bietsuiker de grootste koplopers zijn in de wereld., Linksom of rechtsom: suiker is ongezond. Daar kun je een eigen mening over hebben ( nietus! Een klein beetje suiker is prima! ) maar hoe we het wenden of keren, de suiker van tegenwoordig is niet gezond. Ook niet in Exota die “ echte” suiker gebruikt. Sucrose blijft sucrose, En werkt hetzelfde in ons lichaam als bijvoorbeeld rietsuiker.
We lezen verder op het etiket dat ze minder suiker gebruiken. MINDER? Ik vind het gemiddelde van 9 gram suiker per 100 ml behoorlijk aan de tax. Tel daarbij op dat de limonade verder geen enkele meerwaarde aan voedingsstoffen geeft, het geeft dus alleen maar suiker ( glucose)
Het zou Exota hebben gesierd om de suiker er juist uit te laten. Het is namelijk kwart over twaalf. Zeg maar gerust half één, als het op de suikerconsumptie aankomt. We worden ons gelukkig wel steeds bewuster van de enorme hoeveelheden suikers in ons voedsel, maar het helpt ons niet, als er steeds opnieuw suikerhoudende producten op de markt verschijnen. Nostalgie bewaren? Daar valt wat voor te zeggen, maar er is ook meer dan genoeg ruimte voor vernieuwing. Zeker nu kunnen we juist vernieuwende, suikervrije producten gebruiken. Zodat suikervrije producten de overhand krijgen en niet andersom. Nostalgie zou moeten blijven wat het is: nostalgie. Ik heb bijvoorbeeld nostalgische gevoelens aan bepaald snoep wat ik in mijn jeugd at , zoals de drie-musketier-repen en de Caramac. Om ze NU weer te eten? Nee. En dat heeft niets met mijn meukvrije levensstijl te maken, maar alles met het vasthouden aan de nostalgie. Ik zou het echt toffer hebben gevonden, als de drie ondernemers het hadden aangedurfd om met iets oud iets totaal nieuws neer te zetten. Ik vraag mij bovendien ook af, of de consument hierop zit te wachten. Aan de vele reacties te lezen op internet wordt de limonade niet erg gewaardeerd en zijn het maar een handjevol consumenten die dit werkelijk super en geweldig vinden.
Bovendien vind ik de additieven in deze limonade zorgelijk. Niet nodig. Ik wordt bijvoorbeeld zelf niet blijer van felle zuurstok-kleuren waar mijn tandglazuur al spontaan van begint te barsten. Ik had graag gezien, dat dit niet de zoveelste frisdrank in het schap was, maar een frisdrank wat zich onderscheidde van de rest. Suikervrij, gezonder. Het is niet, dat dit NIET mogelijk is., Vele andere kleinere ondernemers hebben hun nek al eens uitgestoken, door met “ gezondere alternatieven” op de proppen te komen, maar een eerlijke kans krijgen zij niet tussen alle grote spelers in het schap. Misschien dat juist een oude herkenbare naam het verschil had kunnen maken.
Ik heb de limonade voor dit artikel gekocht en geproefd. Ik ben het waarschijnlijk niet meer gewend, dat wil ik er zeker bij vermelden, maar de eerste slok voelde alsof ik met mijn tong in een suikerpot hing, MIER en MIERZOET. Ik ben dol op zoet, maar dit was voor mijn smaakpapillen ook wat te heftig. Ook vriendlief vond het mierzoet en hij drinkt dagelijks Fanta en Cassis, wat toch zegt dat hij wat gewend moet zijn. De fles ( 750 ml) was ook behoorlijk prijzig. Ik betaalde € 3,07 voor de fles. Ik ben een recycle-fan, dus met de , overigens erg leuke beugelfles, komt dat wel goed. Maar de inhoud heb ik weg gegeven.
Hopelijk keert het tij nog eens want op het etiket staat te lezen, dat zij nog lang niet klaar zijn. Nou, ik zeg, laat maar komen dan, die gezonde Exota!
Een groot verschil met vroeger tijden is,dat we één glaasje exota op zaterdag kregen. En verder ook maar één snoepje per dag. Als zoute knabbels in het weekend pelpinda’s. Heel wat anders dan die zoete troep in het huidige eet/snoeppatroon.