Winkel personeel…
Gisteren gebeurde het weer. Bij de AH dit keer. Bij de kassa, een cassiere in totale verwarring zien als zij bij mijn twee koolrabi’s aan is gekomen.
“ …Weet u wat dit is?” Ja, dit wordt aan MIJ, de klant, gevraagd. Het meisje weet werkelijk niet wat zij in haar hand houdt.
Dit incident staat helaas niet op zichzelf, het overkomt me regelmatig. Waarschijnlijk komt dit, omdat ik gezond en puur eet. En mijn producten ook als zodanig inkoop, waar de mogelijkheden toegelaten zijn.
Niet alleen in supermarkten, maar ook in biowinkels, gezondheidswinkels en zelfs gespecialiseerde natuurvoedingswinkels.
Eigenlijk best wel triest. Ik bedoel: dat tegenwoordig écht voedsel amper wordt herkend. Uiteraard: we zien steeds meer exotische vruchten, vreemde producten uit het buitenland, en ander cultureel voedsel. En ook ik heb nog steeds zo mijn momentjes dat ik denk “ what the….is dit nu weer?” Maar met een beetje google-acrobatiek vind je snel genoeg informatie. Wat het treurige hieraan is, is dat er vandaag de dag flink geleund wordt op kant en klaar, voorgekauwde meuk, in pakjes/zakjes/tubes/potten/blikken verpakt zodat alles ook afleesbaar is op een product en het niet moeilijk is om iets te herkennen. Een cassiere hoeft dan ook niet twee keer op haar hoofd te krabbelen om te weten wat ze over de scan moet halen. En geen codes of nummertjes op te moeten zoeken, ook dat is luxe. Gemak dient de mens. Tuurlijk. Dat is zo.
Maar is al dat gemak nu wel zo goed? Verliezen we niet steeds meer op deze sluikse manier de echtheid van ons voedsel? En vooral: de kennis? Want niet weten hoe een koolrabi eruit ziet, allaah. Maar niet weten hoe een verse knol knoflook eruit ziet, een krop paksoi aanzien voor een kropsla, geen flauw idee hebben hoe een kweepeer eruit ziet en maar de code van een perzik aanslaan, een knolselderij aanzien voor een meloen ( eerlijk, dit is mij allemaal overkomen) vind ik jammer te noemen.
Vroeger ( vroegaaaaah) was alles duidelijk. Simpelweg omdat er niet veel WAS om in totale verwarring te raken. Een aardappel was een aardappel, een krop sla een krop sla. Er waren geen 100.000 pakjes/zakjes/tubes/potten/blikken om uit te kiezen en even ( piep!) over een scan te halen. Ik stam nog uit de “ tik-tik-tik-katjinggg!” kassa-tijdperk, waar alles nog handmatig moest worden ingedrukt/ getikt en er op prijsstickertjes af werd gegaan. Er werd in die tijd nog erg veel los en vers en intact verkocht. Dit had toen nog de overhand op kant en klaar.Dit is inmiddels wel veranderd.
Nu hoeven we echt niet terug naar die tik-tik-tik katjinggg-kassa’s, ik moet er zelfs niet aan denken. Het zorgde uiteraard voor veel meer werk en opstoppingen bij de kassa’s.
Maar betreft de kennis van het winkelpersoneel, daar mag wat mij betreft nog veel aan worden verbeterd. Zeker als je het in je winkel te koop aanbiedt. In mijn beleving moet je tenminste kennis hebben van de waar die je verkoopt. Of je nu in de supermarkt koopt, in een toko, op de markt, of in speciaalzaken. Je moet een klant voldoende informatie kunnen verschaffen. Dat vind ik tenminste.
Nu heb ik mij laten vertellen dat er wel steeds meer trainingen en cursussen worden gegeven betreft opleiden van goed winkelpersoneel. A good thing. Zij het echter, dat dit vaak wordt gegeven aan “ kinderen” van amper 14 jaar oud die het vaak allemaal nog niet zo erg serieus nemen. En na tien trainingen jou als zoekende klant nog steeds niet kunnen vertellen wat een koolrabi is. En jou aan staan te gapen alsof je net iets in het Chinees hebt gevraagd.
Jou het bos in sturen door het maar even aan collega A. te vragen, die jou vervolgens weer naar collega B. stuurt. Of dat je het maar even bij de informatiebalie moet vragen. Dan kunnen zij het woord daar intikken en opzoeken. Echt waar, ik heb het allemaal doorleefd. Knarsetandend.
Het supermarkt-personeel tot daaraan toe, erger vind ik het als winkelpersoneel in speciaalzaken niet eens weten dat zij in een speciaalzaak werken. Als je in een natuurvoedingswinkel vraagt om glutenvrij meel, en vervolgens met een zak speltmeel wordt weggestuurd. Als je vraagt wat erythritol nu is en een lul-verhaal krijgt opgespeld dat het om stevia suiker gaat. Maar wat ik nog het ergste vind, not to mention bloed-irritant: aflezen en direct oplezen van informatie op een verpakking. Of ook zo leuk: doen alsof ze super-kundig zijn, en lezen ze eerst even kort de informatie van de verpakking waar je notabene gewoon bij staat, en er na een korte stilte het net gelezen verhaaltje leuk verpakt wordt opgesomd. Alsof ze er jaren voor hebben gestudeerd, om zo even op te sommen wat ze zojuist hebben gelezen. Zo wordt een zakje lijnzaad plots erg goed voor de omega vetzuurtjes, en eet zij/hij het ook iedere morgen door het kommetje yoghurt. Alles om jou te overtuigen dat zij/hij het kan weten, en jij dit ook vooral moet kopen. Zucht. Diepe zucht.
Is dit alles dramatisch? Nee, natuurlijk niet, er zijn ergere dingen. Absoluut. Wel kan het dramatische gevolgen hebben. Als een onbewuste klant met een fikse coeliakie naar huis wordt gestuurd met een zak glutenvrij verklaarde speltmeel. Of een klant bij de warme bakker glutenvrij verklaard speltbrood mee krijgt. Of totaal verkeerde voedingssupplementen mee krijgt bij de gezondheidswinkel. Dan kan het wel gevaarlijk worden. Alleen al daarom zou er meer aandacht moeten worden besteed aan goed geschoold winkelpersoneel. En JUIST ook supermarkt-personeel. Nu dat supermarkten graag willen meeliften op hypes zoals superfoods, is het noodzaak, dat er ook kennis is van de producten die worden aangeboden. Chiazaad verkopen is één, goede voorlichting geven over de mogelijke gevaren is twee. En dat stukje ontbreekt nu nog teveel, naar mijn mening.
We kunnen de ” jeugd van tegenwoordig” daarop noch aanspreken, noch verantwoordelijk stellen en vaak heb ik dan ook bij boven genoemde incidenten een soort van medelijden. Want hoe vreemd het voor de oudere generatie is, ” kinderen van nu” groeien op met pakjes/zakjes/potten/blikken/tubes en al die andere kant en klaar meuk. En weten dus vaak niet beter. Ook hierin zien we het kant en klaar tijdperk zijn sporen achterlaten. Hoe groot ook die invloed is. Het doet basiskennis bij nieuwere generaties totaal verbleken. En wat krijg je dan: jonge cassieres die jou hulpeloos aankijken zodat jij kan vertellen wat ze in hemelsnaam in hun handen houden.
Nee, de crux ligt bij de winkel-eigenaren, grote supermarkt-ketens, en hoe verantwoordelijk ZIJ zich opstellen naar zowel personeel als hun eigen klanten. ZIJ nemen immers deze jonge mensen aan. En zo’n jong meisje of manneke in een veel te groot winkeltenue kan daar geen enkele verantwoordelijkheid voor nemen, als zij niet beter weten. Er valt nog een hoop te veranderen aan dit probleem, zo zie ik het tenminste. Want het is vast niet direct dramatisch, het kan wel dramatische gevolgen geven.
Gelukkig weet ik zelf hoe een knolselderij eruit ziet. ik had vast raar op mijn neus gekeken als ik een meloen in stukken had gesneden en had gestoomd in de stoomkoker 🙂 Wellicht vast lekker, maar geef mij maar knolselderij.
Omdat er erg veel reacties zijn gekomen op dit blog, heb ik een tweede blog geschreven:
winkelpersoneel deel twee met hierin uitleg.
Personeel moet zo goedkoop mogelijk zijn,en jong…..en dat ze sommige dingen niet weten maakt de Super manager niet uit,als ik naar mijn Turkse winkeltjes ga krijg ik hele recepten mee als ik vraag boe ik iets moet klaarmaken…en de jongens hebben duidelijk plezier in hun werk.
Komt bekend voor..
Gisteren ook koolrabi gekocht, heerlijk om als snackje te eten..Duurde lang voor de kassa werd aangeklikt.
Ik snap je frustratie hoor, maar vind ook dat je niet kunt verwachten dat een grietje van 15 alles maar weet.
Ikzelf ben met gezonde voeding bezig, heb net detoxcoach afgerond en ben 38 jaar. Laatst kreeg ik zo’n koolrabi in m’n wekelijkse groentepakket en zelfs ik zat er vreemd naar te kijken.
Aldoende leert men..
Herkenbaar! Wat ik ook “heel grappig” vond, was bij een sollicitatie, met mijn certificaat natuurvoedingsadviseur bijna op zak, in een natuurvoedingswinkel te worden afgewezen omdat er net een meisje was aangenomen: de dochter van de boekhouder.
Dat ze het bij de supermarkt niet weten is erg, maar in een biologische of gezondheidswinkel ook niet, is wel erg triest. Zelf heb ik een tijdje een abonnement op een groentetas gehad, dan leer je weer lekker gezonde, misschien wat ouderwetse, groente kennen. Het was heerlijk, maar voor mijn budget, werd het helaas te duur.
Je schrijft met humor…..heerlijk!
het soort humor dat iemand zich beter voelt, als hij andere mensen afkraakt.
Ik schrijf hoe ik schrijf, dit ben ik, een nuchtere Rotterdamse met een vleugje humor. Als je mijn blog ook werkelijk LEEST met de aandacht die het verdient, lees je ook dat mijn vleugjes humor niets of niemand afkraakt of afzeikt. Een reactie als deze geven is ook net zo goed een vooroordeel hebben, een verwijt maken of een oordeel velgen om er zelf beter van te voelen, anders neem je de moeite niet om dit te tikken,nietwaar? Dit kan ik dan ook zo zien. Doe ik niet. Net zo sterk dat ik mij geen haartje anders, beter of geweldig voel omdat ik mijn vleugjes humor gebruik. Warme groet
Wat maak je toch een fuss om niets! Ik zat als tiener ook achter de kassa en wist ook lang niet alle namen van de groentes die voorbij kwamen. Dat heeft helemaal niets te maken met het feit dat jij gezonder zou eten.
Je hebt helemaal gelijk, Ingrid! Daarbij doen die ‘kinderen’ zoals je ze noemt, wel hun best om bij te verdienen en kunnen ze nog wat leren ook. In plaats van dat je ze uitlacht door dit op je blog te plaatsen, zou je ze het ook gewoon kunnen uitleggen. Daarbij heeft de gemiddelde AH tussen de 8.000 en 22.000 producten. Het is dus niet zo gek dat het personeel niet alles kent.
Dit is, helaas, zo typerend.Ik heb het ook zovaak meegemaakt. Doorsnee Nederlanders gebruiken sommige soorten groente niet (zoals koolrabi,pastinaak,knolzelderij). Laatst had ik een paar bolcourgetten gekocht bij Lidl en meisje bij de kassa vraagt me wat het is.even later passeren mijn rode uien – daarbij heb ik voor de zekerheid ook verteld wat het was. Ubertriest!
Volgens mij heeft het vooral te maken met het feit dat ‘bijzondere’ groenten nog steeds veel minder verkocht worden dan de algemeen bekendere soorten. Veel mensen weten nog niet goed wat ze er mee kunnen maken en hoe. Als je als cassiere van een supermarkt zo’n groente zelden aan hoeft te slaan en je eet m zelf ook niet, vergeet je gewoon weer hoe hij heet, best logisch lijkt mij. Ik denk dat het ‘probleem’ zich vanzelf oplost naarmate meer mensen verse (‘bijzondere’) groenten gaan eten. We zitten al in een opwaartse spiraal, nog even geduld ;).
Ik ben zo’n medewerker van de supermarkt. Helaas merk ik dit ook, maar merk dat mensen hier daar erg negatief over kunnen zijn. Maar ik kan toch niet van alles wat we verkopen wat ik zelf niet eet weten wat het is, helaas komt het ook wel eens voor dat we een tikfout maken en dan heb je de meloen ipv een koolrabi. Helaas zijn wij ook maar mensen.
Helemaal mee eens
Laatst kocht ik een avocado bij een supermarkt. Het meisje achter de kassa keek er verbaasd naar. Vervolgens heeft ze even door haar boekje met codes en foto’s van groente en fruit gebladerd (ik besloot haar nog niet te helpen omdat ik benieuwd was waar ze mee zou komen). Ze vroeg: dit is toch een mango?
Van die ‘gekke’ ‘vergeten’ groenten kan ik er nog in komen, maar als ik aan de kassa sta en de meneer of mevrouw die aan de kassa zit, weet niet eens of het een komkommer of courgette is… tja, dan kijk ik toch maar raar terug hoor, want dit zijn toch courante groenten?
Ik begrijp helemaal dat je niet al die 22000 artikelen bij de AH uit je hoofd kan kennen, maar zoiets simpel als groente en fruit…
Toen ik vroeger (ruim 10 jaar geleden) bij Colruyt werkte in de groentenafdeling, hadden wij minstens eens per week briefing in de frigo-afdeling, waar iedereen de nieuwe produkten te zien én te proeven kreeg, simpelweg om de andere medewerkers op de hoogte te houden en onze klanten voldoende informatie te kunnen geven. Toen wist ik echt altijd alles 🙂
Hier ook in de supermarkt:”mevrouw wat is dit” ..”Broccolie”
Monique, dit gaat wel heel erg ver. Ik ben heel blij dat alle twee mijn zonen een baantje hebben bij AH. Zij zijn scholieren en werken zo’n 6 à 9 uur/wk. Dan is het toch logisch dat je niet van alle producten weet wat het is. Alhoewel ik ervan sta te kijken hoeveel ze wel weten van wat er te koop is. En dan zeg je toch gewoon even bij de kassa wat het is. Kleine moeite.
Ik val dan ook niemand aan. Als je mijn blog wat genuanceerder zou lezen, lees je ook dat ik niemand aanval, afzeik of zwart afschilder. Ik schrijf hoe het eraan toegaat. En dat kids er niet verantwoordelijk voor zijn. LEES mijn blog anders nog eens. Dank je wel en warme groet!
Helemaal erg in engeland waar jamie oliver allerlei fruit en groente mee nam naar een basisschool. Zelfs de aardappel, de tomaat, paprika. Niks werd herkend.
Even te verdediging van “die kinderen” : mijn zoon werkt naast zijn studie op de groenten en fruit afdeling van appie: hij lust zelf niets gezonds , maar weet alles over z’n producten, en juist door te vragen leren ze, toch?
Ik heb dit niet geschreven om ” kinderen” af te zeiken, en ” verdedigen” is hier dan ook onzin. Ik wou dat mensen mijn blog wat beter zouden lezen, en ontdekken dat ik hier niemand aanval, afzeik, of ergens een vingertje naar wijs, waar ik enkel een vinger naar wijs zijn de winkel eigenaars, wat ik ook meerdere keren duidelijk maak in mijn blog. Warme groet!
Nou Monique,
Ik heb je blog HEEL GOED gelezen en het enige wat ik eruit kan halen is dat je begint met de erbarmelijke kennis van onze jeugd om van daaruit, via de consument die blijkbaar ook niet weet wat hij eet, door te stomen naar de leidinggevenden en winkeleigenaren. Niemand doet het goed, behalve jij natuurlijk. Een beetje minder kritiek en wat meer verdraagzaamheid en uitleg waar dat nodig is zou jou en allen die de wereld willen verbeteren maar vergeten bij zichzelf te beginnen echt heel erg sieren!!
Jammer dat je alles zeer krom leest. Ik respecteer echter jouw mening. Dit mag je vinden. Warme groet.
Ik heb niet het gevoel bij het lezen van deze blog, dat het is geschreven om het (jeugdige) winkelpersoneel af te kraken. Het gaat er meer over, hoe onze maatschappij de afgelopen jaren is veranderd. Tegenwoordig moet alles zo snel en goedkoop mogelijk. Het liefst enorme hoeveelheden voor de laagste prijzen. Ik woon al bijna 20 jaar in Duitsland en nog steeds vind je hier in de supermarkten geen meterslange koeling met voorgesneden groentes. Als im wil roerbakken, koop ik losse prei, paprika, ui, champignongs etc. Zo ben je je alweer iets bewuster van wat je precies eet (ik wil hier vooral niet mee zeggen, dat de Duitsers gezonder eten hoor). Het punt is, dat er in de supermarkten gewoon voor ca. 90% bewerkte producten liggen, waar voor het gemak allemaal dankbaar gebruik van wordt gemaakt. En ik ben van mening, dat je moet beginnen op de basisscholen met een uurtje voedingsleer per week, om de volgende generatie
weer normaal (lees: gezond) te leren eten. Toen ik trouwens laatst op het werk een avocado zat te eten, zaten er ook 2 collega’s met open mond te kijken. De ene heeft uiteindelijk de pit mee naar huis genomen, om aan zijn vrouw te laten zien 🙂
Dat zou inderdaad een goede zijn: uurtje voedingsleer per week. Kijken, voelen, proeven…. ik zeg doen!
Heb er zelf geen last van. Waarom? Ik gebruik altijd de scankassa, hoef je je hierover ook niet te ergeren. Maar ik snap hem wel een beetje. Maar al die knollen houd ik ook niet altijd uit elkaar hoor 😉
In de carrefour ben ik juist omwille van het gebrek aan info, niet geneigd om minder bekende groenten te kopen. Prijs, afkomst, winstmarges houden me ook tegen. Bij de groentehandelaar vertellen ze met plezier over het product.
Met de selfscan in de carrefour krijgt bij ons de kassier het product zelfs helemaal niet meer te zien (je scant het zelf in en laadt het al in je tas).
Er zijn wel wat kookboekjes rond vergeten groenten.
Ik heb de blog en de reacties zo eens gelezen, maar ik zie in de blog niet echt een ‘afkraken’. Meer een opmerking, een waarneming. Er staat volgens mij zelfs een stukje over het ‘de crux’ die bij de winkeleigenaren ligt. Als een kassamedewerker staat te stuntelen met een knolselderij, leg ik uit wat het is en wat je ermee kunt doen. In de hoop dat ze het opslaan. Is bij mijn 15-jarige ook gelukt, dus wie weet.
Heel herkenbaar dit, ook een fantastisch goeie blog om aan de man te brengen! Ook wel grappig omdat ik zelf bij de AH gewerkt heb achter de kassa en ik nog heel goed weet toen IK mijn eerste koolrabi kreeg! Uiteraard ook niet wetende wat ik in mijn handen had 😉
Toen ik ouder en een beetje wijzer werd, ging ik naar de broodafdeling in de periode dat de hype van SPELT begon. In deze tijd was ik ver gevorderd op het gebied van natuurlijke voeding en wist ik als geen ander waarom spelt beter is dan tarwe. Wonderbaarlijk genoeg was ik dan ook de ENIGSTE van de hele afdeling die dit wist (ze wisten niet eens dat spelt een graansoort was)…
Ik vind het zeker belangrijk dat het winkelpersoneel beter moet worden opgeleid, of in ieder geval de fulltimers.
Vroeger werd in de supermarkt groenten en fruit door de klant gewogen en dan ging het prijsstickertje erop. De prijs werd bij de kassa gewoon ingetikt en klaar. Wat voor oponthoud zorgde waren de artikelen die niet geprijsd waren.
Beetje gezeur hoor. Als je 20 bent ken je echt niet alle artikelen/groenten die er in de winkel te koop zijn, zeker niet als je student/vakantiekracht bent. Zij weten vast wel weer dingen die jij niet weet. Kennelijk voel je jezelf heel erg ‘verlicht’ en kijk je neer op een ieder die niet weet wat jij weet. Ik heb nu een groententuin en ken groenten waar ik op 20 jarige leeftijd niet van gehoord had en waar nog steeds weinigen van gehoord hebben. Het zou mooi zijn als die groenten meer bekendheid zouden krijgen, maar het is geen schande als iemand iets niet (w)eet wat ik (w)eet hoor!
Ben 69 jaar oud, heb veel warenkennis. Vroeger werden verkoopsters/verkopers opgeleid in de branche waarin zij werkten, het was echt wel een beroep. Dus, stel dat zij in stoffenzaak werkten, dan hadden zij textielkennis en dit gold dus zo voor welke branche dan ook. Was echt wel belangrijk en de klant was nog koning. Alles is/wordt steeds meer geautomatiseerd (“gemakkelijk gemaakt”)en zo is ook helaas de mens een verlengstuk van automaten geworden; om met Bommel te spreken: “hier zit een brein achter”.
Inderdaad..ik was van de week hier bij de natuurwinkel en sukrin hadden ze niet…wel kokosbloemsuiker. Dat is nl hetzelfde…maar dan bruin…. 🙁