BLOG: hoe ga je om met social media vandaag-de-dag?
Dat is heftig he? Al deze kreten. Dit is nog maar een kleine greep van wat ik regelmatig naar mijn voeten krijg geslingerd.. Het hoort bij mijn werk, maar is dat stiekempjes niet belachelijk te noemen, dat dit “ erbij is gaan horen? “. Ik kan er zo nu en dan best verdrietig van worden. 😔
Nu is Gordon absoluut niet mijn meest favoriete persoon, maar onlangs maakte hij zich sterk om al die haatdragende anonieme berichten op social media aan banden te leggen. Daar steun ik hem voor de volle 100% in. Het zal vast jaren gaan duren eer er wetten gaan gelden op deze uitlatingen, maar in elk geval heeft iemand zijn kop uit het maisveld gestoken om dit aan te gaan kaarten. Gordon is vaak het doelwit van bizarre uitlatingen die veilig anoniem achter een toetsenbordje de wereld in worden gesmeten. Nogmaals, ik ben geen Gordon-fan, maar ik zou het niet eens in mijn hoofd halen, om hem op welke manier ook af te zeiken om wat hij doet, of wie hij is. Waarom doen velen het dan wel?
Dat heeft met erg veel factoren te maken. Te beginnen met de personen zelf. Er zijn grotere groepen actief die zijn onder te verdelen in bepaalde categorieën. De onzekere mensen, de pesters, de onrust-zaaiers, de beter-weters, de “ ik besta dus ik wil-wat-zeggen” mensen, de “ ik-vind-er-wat-van” mensen, en de mensen die het oprecht leuk vinden anderen te kwetsen. Iedereen doet het voor zijn of haar eigen redenen, maar altijd in die vorm, dat zij zich er fijner door gaan voelen. Iemand afzeiken is leuk, maar geeft ook een soort gevoel van “ ik ben hier de winnaar”. Als iemand een kut-leven heeft, kan social media voor hen een redding zijn, een soort overlevingsmechanisme om dat kut-leven dragelijker te maken. Anderen af-fikken omdat jij je ook kloterig voelt kan dan werken als een adrenaline stoot. En kan het zelfs verslavende effecten hebben op veel mensen. Het is voor de normaal-denkende mens maar moeilijk voor te stellen, maar er zijn grote groepen mensen die er hun dagelijkse bezigheid van maken om anderen ( bekend of onbekend) af te zeken tot aan het bot toe geraakt.
Ook ik heb ermee te maken als bekend persoon. Al sinds dat ik begon met kritisch bloggen, hangen de haat-reacties en zelfs nog veel heftiger aan mijn broekzak. In het begin was ik oprecht continu van streek. Ik begreep er niets van. Waarom doen mensen zo lelijk terwijl ik alles heel erg goed bedoel? Ik kon het niet rijmen in mijn hoofd. Had ik vol trots een heerlijk recept meukvrij na weten te bootsen en geplaatst op mijn website, werd het met de grond gelijk gemaakt met “ gatverredamme, dat lijkt wel kots” of “ wat een verschrikkelijk goor recept! Dit hoort thuis op een hondenvoer-website! “ Die eerste periode was voor mij een enorme uitdaging om door te gaan. Vooral omdat ik er he-le-maal NIETS van begreep, en iedereen in zijn waarde liet ( en laat). Waarom was dit nodig? Dit heb ik mij afgelopen jaren ontzettend veel keren afgevraagd.
Door de jaren heen ontwikkel je een filter. Deze zet je aan, als dat nodig is, als ik mezelf wil beschermen. Ik lees daarom niet alles, ik volg niet alles, en ik heb geleerd om te gaan met negatieve reacties die onterecht en zinloos zijn. Want een terechte discussie ga ik nooit uit de weg. Dit is een proces van jaren geweest. Ik heb veel geleerd, en heb geaccepteerd dat er mensen zijn die totaal anders in het leven staan dan de gemiddelde mens. Door omstandigheden, maar ook simpelweg omdat ze het grappig vinden anderen te kwetsen, of onderuit te trappen. Ik heb geleerd te relativeren. Ik weet dat ieder mens een rugzak heeft, en alles wat hij / zij doet wordt beïnvloed door dat rugzakje. Ik heb heel wat meegemaakt. Als je dan zo’n persoon uitleest, kom je 9/10 x terecht bij een persoon die zijn of haar weg in deze wereld kwijt is, of zich totaal niet beseft wat voor strafbare feiten er worden gepleegd. Doodsbedreigingen zijn strafbaar, intimideren ook. Maar daar wordt meestal niet over nagedacht, net zo min er wordt nagedacht wat voor schade het kan aanrichten in het leven van de aangevallen persoon. Als je gevoelig bent, kun je hier helemaal aan kapot gaan. Je snapt het niet, maar in heel veel mensenlevens kan er zoveel fout lopen dat deze rare dingen kunnen doen.
Anoniem is de wereld een speeltuin. Een wereld waar je kunt zijn wie je wilt zijn. Een rijke stinkerd, een mega popster, een mens met een perfect leven. Alles kun je anoniem verstoppen onder een simpel aan te maken account. En het world wide web ligt aan je voeten. De pakkansen zijn nog altijd ontzettend klein, zodat het eigenlijk alleen maar erger wordt en niet beter. Daarom ben ik blij met de eerste echte actie van Gordon, een bekend persoon met een groot bereik. Het is nog maar een kleine stap, maar eindelijk worden er stappen GEZET. Want nee…het is niet normaal. Het is ook niet “ het nieuwe normaal”. Het is niet gezond, niet gepast, en al zeker geen verantwoordelijk gedrag naar de maatschappij. Wat wil je als mens in jouw gegeven tijd dat je op deze wereld mag rondlopen, uitdragen? Pesterij? Kift? Hatelijke rot-opmerkingen? Is DAT je leven? Het is goed te reflecteren van tijd tot tijd. Anderen kwetsen in welke vorm ook is nooit OK. Ook al word jij er gelukkiger van. Dat gelukkige gevoel verdwijnt snel, de schade die iemand wordt aangedaan verdwijnt niet. En kan voor de rest van diens leven een issue zijn.
Ik heb mezelf geleerd te dealen met de hatelijke opmerkingen, de kift, het schelden, het bedreigen, en de vele bespugingen, zodat ik mijn werk nog gewoon met plezier kan blijven uitoefenen. Ik kan een knop aan en uitzetten. Ik weet, dat de meesten het niet menen, niet beseffen waar ze mee bezig zijn, of iets in een blinde vlaag van woede / verstandsverbijstering doen. Gelukkig wordt er meer dan genoeg excuses aangeboden, wat ik fijn vind, omdat de persoon dan bewust is van het eigen wanstaltige gedrag. Soms ben ik gewoonweg de zondebok, die op dat moment beschikbaar was, soms is het iets wat privé is gebeurd en het op mij wordt botgevierd, soms ben ik de boodschapper die een waarheid compleet naar de gallemiezen helpt. Mensen en emoties zijn ongeleide projectielen.
Iets wat ik nooit heb gedaan, en ook nooit zal doen, is mezelf verloochenen. Ik sta inmiddels bekend om mijn ongezouten meningen en kan ook erg fel van leer trekken als ik echt onterecht wordt bekritiseerd. Sommigen vinden mij daarom een botterik en een opvliegend persoontje, maar daar kunnen ze dan best gelijk in hebben 😁 Want ik zal nooit naar iemands pijpen dansen. Ik heb altijd mijn eigen weg gekozen, mijn eigen ding gedaan. Dit heeft me gebracht naar de dag van vandaag en wie ik ben, wat ik wil uitdragen en wat ik voor de wereld wil doen. Fouten? Die maak ik volop. Want hey, raad eens, ik ben ook maar een mens. Het gaat erom, hoe je met je fouten omgaat en hoe je wilt, dat anderen jou behandelen. Behandel mensen zoals jij ook behandeld wil worden, deze term vind ik geweldig. Dit heb ik jaren bij mij gedragen, tot de dag van vandaag,
Of Gordon nog een kant gaan raken met zijn actie, ik kan het alleen maar hopen. Ik vind echt, dat er moet worden ingegrepen. Ik denk vaak, als ik weer eens wat heftigs voorbij zie komen op mijn socials, “ …als we elkaar face-to-face zouden ontmoeten, zou je mij dan ook een heks noemen? Vast niet. Dan zou iemand vast een gesprek ontlopen of juist met heel veel hypocritische aangaan. We zijn de weg kwijtgeraakt in wat “ een mening mogen geven” betekent. Meningen mogen, maar vraag je eerst af, of het nodig en nuttig is om te verkondigen aan de wereld. Als je Gordon een lul vindt, prima, maar denk het alleen. Wat heb ik eraan, als ik zou weten dat jij Gordon een lul vindt? Dat interesseert mij geen reet. Gordon wel, want die leest dit en wordt hierdoor geraakt. Denk er goed over na. Ook jouw moeder, vader, broer, zus, partner, kinderen kunnen worden gekwetst door jouw gedrag. Door bewuster te posten en met je eigen emoties om te gaan, voorkom je echt een heleboel narigheid. En dat is wat we nu hard nodig hebben in deze zware tijden. Vind je ook niet?
Ga als je blieft door met wat je doet. Jij bent mijn hero. Mijn blogster. Ik haal je heel vaak aan. Mijn blogster zegt…… 😊Je werkt voor een betere wereld. Voor veel mensen is dit heel confronterend. En ja er zijn veel mensen met boosheid en pijn. Ik zelf durf bijna op niets te reageren. Je krijgt direct een reaktie er over heen. Ik gedraag me liever laf…. Ik ben zo dankbaar voor wat je doet. Je compassie en intelligentie. Bedankt 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
100% waar wat je zegt Monique! Ik volg je al jaren en heb respect voor jou om de manier hoe je alles aanpakt, maar ook de drive waarvanuit jij bent begonnen om jouw informatie te delen.
Persoonlijk ben ik fan van jou, al die haters zijn sowieso zielig, denken niet na. Je kunt berichten gewoon ook ter kennisneming lezen, overslaan en niet reageren ipv haat zaaien. Kan daar zelf niet zo goed tegen. Respect voor jou Mo 😘
Ach Monique, ik ben zo blij dat ik jouw site heb gevonden. Ik leer er zoveel van want ik heb groot vertrouwen in jouw uitgebreide en zo nodig op wetenschappelijke onderzoeken gebaseerde kennis, voor je enthousiasme en je nooit aflatende liefdevolle creativiteit. Ik heb een mateloze bewondering voor jouw doorzettingsvermogen en oprechtheid. Ga alsjeblieft nog heel lang zo door! En wat de ongelukkige gifspuiers betreft, je bent hun psycholoog niet dus ik zou zeggen: Pick your battle lieverd! Want je doet het per slot van rekening voor de mensen die het weten te waarderen. De rest zoekt het maar uit. Toch?!
Je doet het goed hoor.
Een deel der mensheid bestaat nou eenmaal uit vervelende mensen.
Daar ontkomen we niet aan.
Goedemorgen Monique, heel verdrietig wordt ik van al die boze en gefrustreerde mensen die hun eigen onvrede en tekortkomingen op jou en anderen mensen botvieren.
Ik bewonder jou dat je hebt geleerd om te gaan met dit soort afschuwelijke uitingen.
Houd moed en weet dat er gelukkig ook heel veel mensen blij worden van jou blogs waaronder ik zelf.
Namaste.
Ze hebben het recht op vrije meningsuiting.
Ze hebben ook het recht om vrij hun hersenen te gebruiken.
hersenen????
Lieve Monique, wat een ellende krijg jij (en anderen) toch over je heen. Triest. Ik denk dat bij hen die dit doen veel onvrede, teleursteling en boosheid zit over hun eigen leven en uit onvermogen hier verandering in te brengen, moet de frustratie er op die manier uit. Ik vind het onvolwassen gedrag. Trek jij je maar op aan al de velen die jou op handen dragen en zo blij met jou zijn! Die anderen moeten nog veel leren. Hopelijk komen ze tot inzicht dat welgemeende vriendelijkheid jezelf ook blij en gelukkig maakt. Mensen als jij maken de wereld mooier! Dankjewel, wat je allemaal voor ons doet. Je bent een pareltje!
Ongelofelijk, wat ik hier lees. Ik volg expres geen sociale media, omdat ik wel weet dat er rommel op staat, maar jee, wat een haat, wat een onzin. Dat mensen zulke dingen schrijven vind ik schokkend.
Ik las wel onlangs dat vrouwelijke politici zoveel bagger ook over zich heen krijgen.
Ik vind het knap van je dat je door gaat met jouw dingen, die een verbetering in de wereld, in de mens kunnen brengen.
Ik dank je voor je enthousiasme en het delen van je wijsheid en ervaringen.
Wat jij niet wilt dat jou geschiedt doe dat ook een ander niet.
Verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Het is triestste deze negatieve commentaren gebeuren op grote schaal. De polarisatie wordt zo gevoedt door media.
Er zijn zoveel mensen, die niet in de spiegel naar zich zelf kunnen kijken en tegen zichzelf kunnen zeggen, …. ik houd van je.
Schreiend tekort aan liefde, warmte, veilig voelen, alleen maar angst. Dat is de bron van dit fenomeen.
Blijf trouw aan jeZelf en zolang je iedereen recht in de ogen kunt aankijken ben je op de goede weg,
Mijn steun heb je.
Gr. Lida
Het is iets van deze tijd, vroeger was er meer respect en dankbaarheid. Werd men strenger opgevoed en er was geen sociale media. Zulke respectloze acties en uitingen zouden niet “normaal” mogen worden en komt er snel een verbod of verbetering op.
Filteren voor jezelf helpt wel maar het verandert niets aan de oorzaak.
Het heeft in mijn ogen niets meer te maken met vrijheid van meningsuiting, een mens heeft een grens (en gevoel).
Hier sta je niet alleen in. (Zelfs als persoon met een handicap die ooit een boek schreef kreeg je wel eens wat naar je hoofd geslingerd – terwijl je het goed bedoelde). Scholen en ouders zouden hier meer aandacht aan mogen besteden. Daar begint het vaak mee.