Het is het zoveelste trucje om het gezonde imago van fruit te gebruiken ( misbruiken) om suiker-meuk aantrekkelijker te maken voor een consument.  In dit geval wordt er zelfs een uiterlijk + verpakking van vers fruit misbruikt om suiker-snoepjes te verkopen. De snoepjes zijn via een extrusion ( specifieke vormgevingstechniek ) gevormd tot echte stukjes fruit, bijvoorbeeld schijfjes citroen, meloen, aardbei en sinaasappel.

Er wordt hoog van de daken getoeterd, dat er “ echt fruitsap “ in zit. Dit gaat echter om vruchtensap-CONCENTRATEN. Dat is heel iets anders dan “ echt fruitsap”.  Een concentraat wordt door middel van een dampinstallatie geproduceerd. Het water uit vruchtensap wordt eruit gehaald, waardoor er een brij achtige puree overblijft. Dit is het concentraat. Het volume van de oorspronkelijke sappen is door deze bewerking ( en ) tien keer afgenomen waardoor er veel minder ruimte nodig is om te exporteren en vervoeren naar fabrieken. Het heeft voornamelijk een praktische reden, wat meer winst oplevert.

Het levert echter voedingswaarde géén winst op. Integendeel. Fruitsap heeft sowieso al een zeer laag gehalte aan waardevolle vitaminen, mineralen en vezels. Wat er eigenlijk in het sap overblijft zijn de fruitsuikers. Als we dit sap ook nog eens extra door gaan bewerken, wordt het suikergehalte verhoogd en de mogelijk nog aanwezige vitaminen, mineralen en vezels weg gefilterd. Het brij moet glad en vrij zijn van stukjes en “ vezeltjes”, zodat het in de fabriek direct kan worden aangelengd met water. Anders gezegd: vruchtenconcentraat is een nieuw dekmanteltje geworden voor suiker. KLIK HIER om er meer over te lezen. De geuren zijn afkomstig van aroma’s, en niet van het concentraat.

Het vruchtensap-concentraat gehalte in deze snoepjes liggen op 10%. De rest is suiker en glucose-fructosestroop, waar nog wat hulp en kleur en geur en smaakstofjes aan wordt toegevoegd, ( voedingszuren, palmolie, zuurteregelaars, aroma’s, bevochtigingsmiddelen enz ) De snoepjes bestaan uit suiker, met 10% vruchtenconcentraat en veel hulpstoffen. Daarnaast wordt gepronkt met “ natuurlijk kleur en smaakstoffen “ Natuurlijk zegt in dit geval helemaal niets. Net als gewone suiker mag veel “ 100% natuurlijk” worden gemeten, terwijl er inhoudelijk niets natuurlijks meer is te bespeuren. Een suikerbiet is 100% natuurlijk, wat er van de suikerbieten overblijft in een zak suiker niet. De snoepjes bevatten bijvoorbeeld karmijnzuur  ( E120 ) wat ook wel Schellak. Dit gaat om hars achtige afscheiding van de luis. Dit wordt als glansmiddel gebruikt. Daarnaast wordt  er Chlorofyline ( E 141 ) gebruikt, een semisynthetisch voedingsadditief.

Anders gezegd zijn deze snoepjes misleidend en slaat de reclame kant noch wal. Natuurlijk kunnen we zelf nadenken en weten we dat snoep niet staat voor gezond. Maar deze reclamecampagne en producten wekken wel een gezonde indruk door “ met vers fruitsap” en “ natuurlijke kleur en smaakstoffen” te gebruiken terwijl de realiteit een beetje anders ligt. Mag dit dan zomaar? Ja. Het wordt gewoon wettelijk

toegestaan.

Ben je een beetje bewust bezig met je voeding, dan zul je hier iets minder gevoelig voor zijn. Maar toch zijn ook deze bewuste mensen vaak het doelwit van deze misleidende grapjes. We worden overal bloot gesteld aan sprookjes en mooie verhalen. Als we een supermarkt binnen wandelen lijkt alles wat we kunnen grijpen op zijn minst 100% natuurlijk en “ gezond”. Zelfs junk-food hebben een mooi sprookje op hun verpakkingen. Wat meestal gebeurt is dat een aantal positieve punten worden benadrukt. Neem bijvoorbeeld een rol beschuit. Aan beschuit zit niets gezonds, maar fabrikanten maken beschuit gezond door punten als “ vol vezels”  of “ rijk aan granen” te benadrukken op de verpakking. Dit prikkelt ons om deze beschuit te kopen, omdat we liefst gezonde dingen kopen dan ongezonde. In werkelijkheid bestaan de meeste beschuiten uit ongeveer 70 % meel of bloem, suiker, gist en oliën. In de beschuitjes zitten natuurlijk wel iets aan vezels, maar per beschuitje is dit meestal nog geen 0,5 gram. Je zou dan erg veel beschuitjes moeten eten om aan je ADH vezels te komen, waar ook meteen een lading suiker in meegaat. Mag het allemaal ? Ja. Het is wettelijk toegestaan.

Zijn wij dan dom om dit te kopen? Of is de levensmiddelenindustrie ons te slim af? Het antwoord ligt in het midden met het voordeel naar de levensmiddelenindustrie. Die wint het continu van de consument. Wat logisch is, omdat we afhankelijk zijn van wat we in de supermarkten kunnen kopen. We denken enerzijds dat wij zelf alle keuzes kunnen maken, en uiteraard is dat ook zo. Maar hoeveel keren heb jij al eens flink staan balen omdat je favoriete product is uitverkocht en je voor een andere variant kiest, omdat je toch IETS wilt? Dit is eigenlijk geen eigen keuze, maar een keuze die ons onbewust wordt opgelegd, omdat we de producten in supermarkten “ nodig” lijken te hebben, We halen daar het meest ons voedsel. Er zijn uitzonderingen, zoals mensen die uit hun eigen moestuin leven, of mensen die weigeren om bewerkt en in elkaar geknutseld voedsel te consumeren. Maar eten moeten we immers iedere dag. Ook deze groepen mensen lopen “ noodgedwongen “ wel eens een supermarkt binnen.Het is dus niet zo, dat we de supermarkten kunnen boycotten. En dat geeft hen ( en de levensmiddelenindustrie ) een bepaalde machtspositie.. Een positie waar ze overigens nooit mee te koop zullen lopen. Dit wordt onder de mantel van verleiding en misleiding gehouden, zodat de consument hier eigenlijk totaal geen benul van krijgt. Maar het gebeurt. Iedere dag, met miljoenen consumenten die in al hun onschuld hun dagelijkse boodschappen doen. Net zo gewoon als tanden poetsen.

Ik kan vaak gefrustreerd raken als ik een zoveelste misleiding, verleiding en misbruik van een gezond imago voorbij zie komen, zoals de RANG kratjes. Het zaakje stinkt ( letterlijk en figuurlijk, de snoepjes meuren de tent uit ) aan alle kanten, maar het mag. Alles is wettelijk toegestaan. Iets aanvechten kost een consument enorm veel tijd, bloed, zweet, tranen maar vooral uithoudingsvermogen. En meestal zit alles zo dicht getimmerd, dat er geen doorkomen aan is. De wet en regelgevingen zijn niet voor niets in het leven geroepen. De regels moeten worden opgevolgd door fabrikanten. Er zijn bepaalde criteria waaraan een product moet voldoen om verkoopbaar te zijn. Dit gaat dan voornamelijk over gezondheidsgevaren en houdbaarheid. . Qua ingrediënten en de claims op verpakkingen is het een speeltuin voor fabrikanten. Neem even het voorbeeld “ rijk aan vezels! “ We worden dood geknuppeld met producten die vol met vezels zouden zitten.” Zouden,” want negen van de tien keer zitten de beloofde vezels er niet in of gaat het om betrekkelijk weinig. We zien ontzettend vaak “ rijk aan vezels” staan op verpakkingen. Zelfs op pakken koek, snoep en zuivel. Volgens “ voedselwaakhond” Foodwatch zijn deze claims negen van de tien keer misleidend. Het probleem zit hem opnieuw in de waardeloze wet en regelgeving. Fabrikanten mogen dit al vermelden als er een spoortje aan vezels aanwezig zijn, wat fabrikanten de kans geeft om erg veel misleidende  “ vezelrijke” producten op de markt te brengen. Neem zoiets als ontbijtkoek ( ik noem het suikerkoek) Daarop vinden we zelfs op de goedkopere huismerken de claim “ bron van vezels”. Ontbijtkoek wordt gemaakt van bloem. Vezelarm als het maar kan. Verder bestaat de koek uit suiker, suiker en nog eens suiker. Om de gewenste hoeveelheden vezels binnen te krijgen, zouden we 1,1 kilo van deze suikerkoek moeten eten. Wat je gemiddeld zo’n 100 gram extra suiker meegeeft en circa 3400 kcal. Gezond??????

Er wordt enorm veel toegelaten, wettelijk. Dit wordt gedaan om de voedselindustrie bloeiend te houden. Stel je eens voor dat er veel regels worden aangesterkt, bijvoorbeeld die vezel-claims waar ik eerder over sprak.. Hoeveel producten zouden er massaal uit de supermarkten moeten verdwijnen? Je snapt, dat dit nooit zal gebeuren. En wat, als de claim “ 100 % natuurlijk “ wordt aangescherpt? Ik denk, dat er weinig over zal blijven in supermarkten, omdat zelfs een kilozak suiker 100% natuurlijk genoemd mag worden.

Mocht je als consument of deskundige een klacht indienen bij bijvoorbeeld de Reclame Code Commissie of het NVWA ( Nederlands Voedsel en Waren Authoriteiten ) dan wordt dit “ in behandeling” genomen en duurt het maanden, tot zelfs wel jaren, tot het tot een uitkomst komt. De RCC is meest nuttig, als je een klacht hebt. Zij hebben een tijdspanne van ongeveer 2/3 maanden. Het NVWA …..ik persoonlijk vind het een “ ballentent”. Ze zijn regelmatig in het nieuws omdat ze steekjes laten vallen, en ook ik moest bijna een jaar wachten op de uitspraak over kokosolie en de wet en regelgevingen daarop. Je kunt klagen, maar pas als de consument een officieel klacht indient, wordt dit in behandeling genomen. Opvallend vind ik, dat knullige en zinloze klachten , bijvoorbeeld door iemand die een kleine onderneming de das om wil doen, vrijwel direct worden opgepakt, maar grotere, serieuze klachten ( misleiding, ) maanden op zich laat wachten. Toen “ iemand” een wit voetje wilde scoren bij haar fans en volgers door een prachtig project met groene stevia onderuit te trappen en daarmee veel Spaanse boeren dupeerde, werd dit binnen nog geen twee / drie weken opgepakt. Mijn kokosolie kwestie heeft bijna een jaar geduurd, waarin ik zelf meerdere keren moest mailen en bellen. Had ik dit niet gedaan, was er waarschijnlijk nu nog geen enkele reactie. Het is een kromme wereld, de wereld van het NVWA.Ik zeg niet, dat ze alleen maar slecht presteren, maar de klachten op internet stapelen zich op, waaruit blijkt dat ik lang de enige niet ben met deze frustraties.

Wat kunnen we zelf doen? Goed nadenken. Realistisch zijn. Niet geloven in sprookjes. Alswe naar reclames kijken van tegenwoordig kunnen voorverpakte kant en klaar pannenkoeken vliegen, kunnen honden trommelen dankzij een tucje, kunnen we de oceaan over zwemmen dankzij een ontbijtkoekje, en kunnen we met een goed geweten koekjes eten als ontbijt. Ik weet niet hoe het bij jou was vroeger, maar ik kreeg geen volgeladen suikerkoekjes als ontbijt van mijn moeder. Ook heb ik in real-life nog nooit een hond zien trommelen, een geit zien biljarten, of een man op een Ketellaper koek de oceaan over zien zwemmen.

Onthoud een zeer belangrijk detail: een echt goed een gezond product heeft geen reclame nodig. Wees realistisch. Laat je niet verleiden door super-grappige reclamespots, mooie kletspraat, en prachtige glanzende verpakkingen die jou als een magneet naar hen toe willen

trekken.

We hebben TWEE belangrijke punten op een etiket af te lezen. De rest kun je skippen. De ingrediënten zijn de belangrijkste bronnen om te weten, gevolgd door de voedingswaarden als richtlijn. Alhoewel voedingswaarden nooit 100% luchtdicht zijn, kunnen we het als een zeer goede richtlijn gebruiken om af te lezen hoeveel suikers en verzadigde transvetzuren een product bevat. Daarnaast zijn zouten ook belangrijk om af te lezen.Kies geen flitsende verpakking boven een saai huismerk. Het komt vaak voor dat de inhoud precies hetzelfde is en soms zelfs nog kan schelen in suikers. Nog wat tips: