Ik ben een groot fan van de Surinaamse keuken, en ik gebruik dan ook met grote regelmaat kousenband. Het klinkt een beetje raar als benaming voor een voedingsmiddel, maar het is ontzettend lekker. Wat is het, hoe gezond is het, en hoe te gebruiken?
Wat is kousenband?
Kousenband is een zeer lange peul, wat nog het meest lijkt op een lange sperzieboon. De oorsprong ligt vermoedelijk in tropisch Afrika, tegenwoordig worden ze gekweekt in tropische Aziatische gebieden, en in Zuid Amerika. De peulen stammen af van de vignaboon,een klimmende plant, die zeer gemakkelijk kan uitschieten tot vier meter hoogte De lange groene peulen ( de vruchten van de plant) bevatten bij doorrijping zwarte of bruine niervormige zaden. De peulen zijn gemiddeld 15 tot 25 cm lang, maar kunnen gemakkelijk veel langer worden. In de tropen kunnen ze zelfs wel een meter lang worden
Surinaamse kousenband Thaise kousenband uit Nederland
In de winkels kom je twee soorten tegen: de Surinaamse kousenband en de Thaise kousenband. Alhoewel het verschil behoorlijk lastig is om op het blote oog te ontdekken, zijn Surinaamse bossen kousenband dunner en grilliger van vorm en structuur. Ook zijn ze iets donkerder van kleur en vaker ook wat prijziger in aanschaf dan Thaise. Maar daarom wel lekkerder en beter van kwaliteit.
In Suriname wordt kousenband “ koosbanti” genoemd. Qua uiterlijk heeft Surinaamse kousenband erg veel weg van een lange schoenveter. De Thaise zijn wat dikker. Naast de groene variant bestaat er ook nog een paarse variant kousenband.
SUPERGEZOND
Kousenband is, net als andere peulvruchten, ontzettend gezond. Het bevat behoorlijk wat eiwitten, en aardig wat vezels. Het is extreem rijk aan foliumzuur, kalium, fosfor,magnesium, ijzer, en vitamine K. Daarnaast zijn ze erg rijk aan vitamine B1 en B6.
Kousenband bestaat voor zo’n 90% uit water. Het bevat zeer weinig koolhydraten en is calorie-arm. Het bevat geen suikers, wat de kousenband zeer gunstig maakt voor diabetici. Ook gekookt bevat kousenband zeer weinig suikers, gemiddeld zo’n 2 gram per 100 gram.
Veel mensen ervaren de kousenband als een pittige variant op de sperzieboon, maar er zijn net zoveel mensen, die de kousenband juist mild zoet en romig van smaak vinden. Ik vind kousenband inderdaad mild zoet en romig van smaak. Dit maakt kousenband ook populair bij kinderen.
KOPEN, BEWAREN
Kousenband is tussen Juni en November vanuit Nederland verkrijgbaar. Je kunt ze dan in sommige supermarkten vinden, maar voornamelijk in biowinkels. Buiten de seizoenen kun je kousenband kopen bij de toko. Dit kan zowel de Thaise als Surinaamse variant zijn. De soorten die in Nederland worden geteeld zijn veelal de Thaise.
Het is belangrijk, dat je bij aanschaf let op:
– de stevigheid. Een verse bos kousenband ziet er fris en stevig uit. Als de peulen slap en verschrompeld zijn, zijn ze niet vers meer
– de stugheid. Kousenband mag niet stug aanvoelen, maar vast
– de kleur mooi groen is. Niet verse kousenband ziet er zeer dof uit
– de geur fris is. Niet verse kousenband ruikt muffig.
– de puntjes niet zijn verkleurd
Kousenband houdt niet van kou. Bewaar ze dan ook nooit in de koelkast. Ze verkleuren dan heel snel. Bewaar ze op een donkere, koele plaats. Je kunt ze dan ongeveer 3-5 dagen bewaren. Je kunt ze ook kort blancheren en invriezen. Je kunt ze dan zeker een jaar bewaren. Gekookt kun je ze het beste wel in de koelkast bewaren.
Je maakt kousenband net zo schoon als een sperzieboon. Snij de puntjes eraf. Snij de eventueel aanwezige stugge draden weg en snij ze in stukjes. Ik snij helemaal niets weg en laat ze heel 😉 Superleuk om te serveren en om op te eten alsof je lange spaghettislierten eet. Eventuele harde puntjes spuug je gewoon uit. Dit heb ik overigens van een echte Surinaamse vrouw geleerd, zij eten kousenband ook veelal geheel intact.
WAT KUN JE ERMEE?
Met kousenband kun je alles, wat je met sperziebonen kunt. Dus stomen, koken, stoven, roerbakken….Het wordt uiteraard meest gebruikt voor de traditionele Roti.
Nederlandse kousenband smaakt meest zoet en romig, een beetje boter-achtig. Dit kunnen kinderen erg waarderen, en omdat de peulen lang zijn, zullen ze dit fantastisch vinden om op hun bord te krijgen! Zo krijgen kinderen hun portie groente gemakkelijk binnen!
Je kunt ongeveer 300 gram kousenband per persoon rekenen.
Net als sperziebonen en andere peulvruchten kun je kousenband niet rauw eten. In Suriname gebeurt het soms wel, maar het is niet verstandig. In peulvruchten komt de natuurlijke gifstof lectine voor. Rauwe, of onvoldoende verhitte peulvruchten kunnen de werking van de darmen ernstig ontregelen en in het ergste geval kunnen zelfs de nieren worden beschadigd. Veel mensen negeren deze waarschuwing en eten veel peulvruchten rauw ( bijvoorbeeld snijbonen, sperziebonen, sugarsnaps, peultjes, harricot Verts) Geen goed idee dus. Je kunt er heel lang geen last van hebben tot de boel knapt. Een lectine vergiftiging levert vaak koorts, diaree, en braken op. Soms daalt de bloeddruk. Stel jezelf liever niet bloot aan mogelijke vergiftingsgevaren, en kook de peulvruchten. Niet alle lectine zijn overigens schadelijk. Zo is de lectine in erwten ongevaarlijk voor de mens.
Wij hebben die gegeten in Zuid Afrika, gekregen van een boer.Superlekker bij ’n braai!
Als ik kouseband 8 minuten blancheer, is het dan nog giftig?