MOGEN we tegenwoordig nog wel kiezen hoe we eten en drinken?

Gisteren liep ik even binnen bij kennis W. Haar dochter ( 15) was jarig. De grote tuin stond al aardig vol met pubers ( ik telde er 9 )  Dochter N. lijkt met de dag “ volwassener” te willen worden.Ja, de bekende “ dwarse periode van de puberteit” is ook bij N.losgebarsten. Plotseling is alles stom wat haar moeder haar vertelt, wil ze “ andere kleding” en dat ook zelf voortaan kopen, eist ze een verhoging van haar zakgeld enzovoort. Gelukkig zie ik nog steeds dat lieve leuke meisje in haar, maar je ziet haar op die wip staan balanceren. Hopelijk komt het wel goed met haar en blijft er aan het einde van de rit het lieve meisje over die zich heeft ontpopt tot jonge vrouw. The Circle of life…

Toch lijkt er het e.e.a veranderd in deze cirkel van het leven. Dit merkte ik, toen ik mij een poosje tussen de druk babbelende pubermeiden begaf. Of nou ja, ik werd er door N. in mee getrokken. Er was namelijk een verhitte discussie. Over het eten / hapjes  wat mijn kennis W.. uitserveerde. Kennis W. Is wat je noemt een echte nuchtere Rotterdamse. Aan haar gaan al die hippe voedseltypes voorbij. N. ligt helaas ook hierin de laatste tijd nogal dwars, zij wil namelijk “ meedoen” met haar vriendinnen die allemaal strikt veganistisch zijn gaan leven. Dus toen W aan kwam wandelen met een paar schalen vol broodjes kaas / worst en vleessalades was het vuurwerk.
“ …Wat is dat nou? “     “ Dat ga ik echt niet eten! “   “ Dat is VLEES! “  “ wat zit er in die broodjes? GLUTEN zeker! “ “ ik mag geen melk “  En naar N. “ weet je moeder niet dat we vegans zijn? “ Het werd meteen een verhitte discussie waarbij N. wanhopig naar mij keek om haar te redden.
“ Dames, jullie zijn ALLEMAAL veganisten begrijp ik ?” 
Iedereen keek elkaar eerst aan, daarna knikte iedereen . 
“ …Dat vind ik knap. Hoe doen jullie dat?”
Met deze vraag gooide ik de knuppel in het hoenderhok, en barste iedereen los, druk pratend over elkaar heen. 
“ ..ik eet geen vlees en ik draag geen leer! “    “ ik eet geen kaas en melk “   “ honing mag je ook niet hé? “ 
“ …En wat eten jullie dan WEL?” was mijn volgende vraag  Er viel een korte stilte.
“ Ik eet gewoon brood enzo, en vegetarische dingen “      “ ik drink sojamelk “  “ mijn moeder koopt vegan kaas en worst voor mij “ “ ik eet veel havermout “
“ Snoepen jullie dan helemaal niet meer? “ 
“ Ja tuurlijk wel, lekker een Mars of een KitKat, maar niet vaak hoor. “    “ ik eet van die gezonde repen” 
“ Dan eten jullie niet 100% veganistisch dus. “  Weer een stilte en verbaasde blikken 
“ …Want wist je dat in heel veel snoep, ook bijvoorbeeld zuurtjes of lolly’s, dierlijke ingrediënten zitten? Dat in brood ook dierlijke ingrediënten kunnen voorkomen? En dat vegetarische vleesvervangers vaak zijn gemaakt op basis van eiwitten? “ 
Om de stilte die daarna opnieuw inviel te doorbreken ging ik even verder met mijn verhaal, 
“ ..Weten jullie….ik vind het echt zo geweldig knap van jullie dat jullie tenminste nadenken over wat jullie eten en drinken. Het maakt helemaal niets uit HOE jullie dit zelf invullen, want ik ben ook een 98% veganist. Ik eet biologisch-dynamische kwark en yoghurt en ik eet vers geraapte eitjes van de boer. Daar voel ik mij echt heel ;prettig bij. Het maakt dus niets uit in hoeverre jij veganistisch wilt zijn. Dat je erover nadenkt is meer dan genoeg. Wat ook erg belangrijk is, is dat je het niet onbezonnen doet. Want onschuldig is het niet om aan een voedselstroming te beginnen zonder enige kennis. Je kunt bijvoorbeeld voedseltekorten oplopen. Wie durft eerlijk te zeggen waarom zij ( er waren geen mannelijke pubers aanwezig ) vegan zijn gaan leven…?
Stilte……
“ Nou, iedereen eet zo toch? “ begon een dapper meisje te antwoorden Daarna volgden de anderen, die met antwoorden kwamen als “ ik vind het zielig voor de dieren “ tot “ het is gezond “. 
Dit voorval staat niet op zichzelf. Steeds vaker ervaar ik hoeveel mensen “ dwang” ervaren om op een bepaalde manier te eten. Het is de omgekeerde wereld geworden. In de jaren 80 waarin ik bewust ervoor koos vegetarisch te gaan leven, werd ik voor een weirdo aangezien. Geen vlees eten? Waarom deed ik dat? Vlees is toch gewoon? En wat at ik dan? At ik zeker ook geen vleeswaren? Ik was echt vast een beetje getikt in mijn hoofd. Ik was vroeger net zo nuchter als dat ik nu ben en het boeide mij dan ook voor geen meter wat anderen ervan vonden. AH had lekkere vegetarische kebab, de biowinkel had seitan en tofu, kortom, ik vermaakte mij wel. En ik zorgde voor voldoende B12 en D. In die tijd was het veganisme en vegetarisme niet erg populair. Zeker het veganisme was een raar woord. Ik kwam ze af en toe tegen in de plaatselijke biowinkel, toen nog een zeer klein winkeltje met maar één rammelende kleine koeling. En inderdaad waren dat toen nog wel mensen die je nu niet bepaald in een net pak zou tegenkomen, of op een kantoor. Toch keek ik deze mensen nooit raar aan en kon ik mij juist erg goed inditenficeren met hen. Omdat het toch zo’n beetje op hetzelfde neerkwam als vegetarisch zijn. Je was in die tijd ANDERS. Dit is nu juist omgekeerd.
Want nu ben je pas vreemd, als je niet meedoet aan tenminste één gezonde trend of hype. Eer lijkt een complete verschuiving te hebben plaatsgevonden in de wereld van voeding. Als je niet gezond eet, zou je je moeten schamen. Ben je plotseling de weirdo die ik jaren geleden was. We moeten op zijn minst met zijn allen van de suiker af, aan de havermout en slurpen aan coole drankjes die een godsvermogen kosten. Je bent helemaal een held, als je 100% gaat voor het veganisme. Dit is een complete wereld geworden. Ik heb daar regelmatig mee te maken. Ik krijg veel kritiek op mijn 98% veganisten, want velen vinden dat geen veganisme. Ik moet in een ander hokje worden geplaatst vinden zij. Maar ik vraag mij af WIE dit verzint. Want ik zie het anders.
Ik ben voor van alles uitgemaakt. Van aandachtshoer tot volksverader. Van dierenbeul tot vlees-slet  ( terwijl ik helemaal geen vlees eet…)  Persoonlijk vind ik dit WAY TO FAR gaan. En heeft het niets, maar dan ook helemaal NIETS meer met veganisme te maken. Het heeft alles te maken met een status, een bepaalde machtspositie. Zoiets als “ kijk, ik kan en de het, jij niet, dus jij bent een idioot “ Dat de meesten gewoon in een auto rijden vol met dierlijke materialen, op een fiets rijden met zadel waarin mogelijk dierlijke resten in voorkomen, en hun keuken wellicht ook niet 100% veganproof is, dat wordt voor het gemak even niet opgemerkt. Want zonder auto? Dat wordt lastiger. En een fiets zonder zadel zit niet lekker. En alle keukenapparaten en attributen nalopen….een dievenwerk, en hoeveel blijft er uiteindelijk over? En dan heb ik het maar helemaal niet over de verdere interieur van een gemiddelde woning. ( donzen dekbedden, vloedkleden / bedekking, gordijnen…)
En weet je, hoe erg is dat? Want waar het voor mij vooral om draait, is dat mensen op zijn minst BEWUST zijn. En op hun manier ook hun steentje willen bijdragen. Of dit nu 1 x per week toch dat stukje vlees eten is, of gewoon nog wel zuivel genieten. Of af en toe nog een plakje kaas eten. Het gaat om het bewuster omgaan met mens, dier en milieu. En we zijn niet allemaal hetzelfde. Ik kan zeer gedisciplineerd zijn, en ik heb dan ook geen moeite met mijn veganisme. Wat ik gewoonweg niet wil missen is biologisch/ dynamische kwark. Dat eet ik, omdat ik dit lekker vind en mezelf dit ook gun. Voor mij is het goed genoeg om te weten waar deze kwark en yoghurt vandaan komt en verzekerd ben van het feit dat er geen dier hoeft te lijden, geen mens daar last van heeft en het milieu wordt gespaard. Hoe anderen daarover denken plak ik aan mijn kont. Ik voel mij daar goed en senang bij. En ik weet dat ik het GOED GENOEG doe.
Dat we met zijn allen zijn gaan nadenken over mens, dier en milieu juich ik toe. Met grote buigingen. Het moet alleen wel een beetje leuk blijven en geen dwangarbeid. Geef elkaar de vrijheid en ruimte om een eigen manier te vinden. En laten we elkaar niet afzeiken, af-fikken of afkraken. Weet het voor een keertje niet eens beter, maar laat een ander in zijn / haar waarde. Laat iedereen zijn of haar eigen kant opgaan. Niet JOUW kant. IN THE LONG RUN doen we tenslotte ALLEMAAL waar het om zou moeten draaien:
– serieuzer met onze gezondheid bezig zijn
– nadenken over mens, dier en milieu en wat je zelf mogelijk zou kunnen veranderen
– verbetering van leven, voor jezelf, voor mens, dier en milieu
– gezonder leven, bewust van wat we in onze monden stoppen
En hoe liep het af op het verjaardag-tuinfeest bij kennis W? Meer dan goed. Want uiteindelijk kwam het goed, en weet je waarom? Omdat het nog pubers zijn. Die vooral honger hebben 😉 Toen W. vertelde dat de kaas en worst biologisch was, was dit goed genoeg. Het was maar één meisje dat de broodjes resoluut weigerde vanwege de gluten ( geen Coeliakie patiënt overigens, gewoon “ geen gluten-eter…) . Gelukkig had W nog maiswafels in huis;) en werd het  toch nog een leuk feestje.

MEER LEZEN OVER DIT ONDERWERP?

ik ben 98% veganist…nou en?

ik ben nog steeds 98 % veganist…nou en?

 

Een reactie op “MOGEN we tegenwoordig nog wel kiezen hoe we eten en drinken?

  1. Precies, dwang. En het begon te lijken op een sekte op het laatst. 18 jaar vegetarisch geleefd, waarvan de laatste drie veganistisch. En het was gewoon een keuze, geen religie. Nu eet ik weer vlees, ben ouder geworden en heb gewoon meer kracht nodig. Maar, ik voelde me bij alles gewoon goed. Al moet ik zeggen dat de smaak van vlees behoorlijk achteruit is gegaan.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *