Helaas is dit een illusie. Sterker: bijna 90-95% van wat we in de gangbare supermarkten kunnen kopen is bewerkt voedsel. Daarbij moet je denken aan de pakjes, zakjes, kant-en-klaar, geknutseld voedsel, en “ fantasie-voedsel”. Met fantasie-voedsel bedoel ik, dat het gaat om voedsel wat in de natuurlijke vorm niet voorkomt en we het al helemaal niet nodig hebben om in leven te blijven. Juist deze voedingsmiddelen hebben gretig aftrek, omdat ze meestal erg veel suikers ( zoet ) vetten ( romig ) en synthetische hulpstoffen bevatten als kleur, geur en smaakstoffen. Alles wat een mens van nature lekker kan vinden en een liefde voor kan ontwikkelen. In Engelse termen gesproken praten we hier over PROCCESED FOODS, ook wel bewerkt voedsel. Dit is voedsel wat niet natuurlijk is geproduceerd, erg veel on-natuurlijke ingrediënten bevatten en zijn verrijkt met synthetische voedingsstoffen als vitaminen, mineralen en vezels.

Alhoewel de consument er steeds meer oog voor lijkt te krijgen, zijn we lang niet zover dat de consument goed begrijpt WAT hij / zij koopt en dus consumeert. Dit wordt de consument knap lastig gemaakt. Er zijn  duizenden trucjes, foefjes en claims die de voedselindustrie wettelijk gezien mag maken, om de consument te misleiden. Het zorgt ervoor, dat we met zijn allen 9/10 aankopen die we dagelijks doen in een supermarkt, blind en vol vertrouwen doen. We geloven, dat een product rijk is aan vezels, want, zo wordt meest gedacht, anders zou het er toch niet op mogen staan? Deze gedachtengang klopt. Maar er wordt helaas veel gesjoemeld en veel weggelaten. Sommige fabrikanten durven het aan, om het risico te lopen tegen de lamp te lopen met een gestelde claim. Als zij een boete moeten betalen, betalen zij deze lachend omdat het verdrag lang niet opweegt tegen de behaalde winst.

Een ander veel voorkomend tafereel is “ de kunst van het weglaten”. De “ gezonde” punten uit een product worden onder een vergrootglas gelegd op de verpakking. De andere , meestal zwaar ongezonde, ingrediënten worden een beetje in een hoekje gestopt, zodat de consument deze niet opvalt. Daarnaast zijn al die ingrediënten die onder de vergrootglas zijn gelegd niet natuurlijk geproduceerd. Een goed voorbeeld is de “ spelt” hype. Plotseling is alles gemaakt van spelt, maar 9/10 keren gaat het om een TARWE spelt, en geen 100% speltmeel.

Al ons voedsel is door de EU goedgekeurd. De Nederlandse regels zijn vastgelegd in DE WARENWET. De NVWA ( Nederlands Voedsel en warenautoriteit ) controleert, of bedrijven zich aan deze voorgeschreven wetten en regels houden. Afgelopen jaren gelden steeds meer Europese wetgevingen. Europese wetten als de Algemene Levensmiddelen verordening worden dan doorgevoerd in Nederlandse wet en regelgeving, We zouden hier als consument op mogen vertrouwen. Het moet zorgen voor een 100% voedselveiligheid., wat wil zeggen dat alles wat we kunnen kopen aan voedsel 100% veilig moet zijn voor onze gezondheid. Dat het NVWA steekjes laat vallen is afgelopen jaren pijnlijk duidelijk geworden.Denk alleen aan de fipronil affaire. Natuurlijk kan het NVWA niet 100 % strenge controles uitvoeren op ALLE bedrijven een ondernemingen in Nederland en daarbuiten. We zien ontzettend veel export producten in de supermarkt. Pas als er een klacht wordt ingediend, of er een rel ontstaat rondom een product, zal het NVWA in actie komen. Er worden jaarlijks ook veel controles uitgevoerd. Op de officiële website van het NVWA kun je meer informatie lezen.

Goed, de hamvraag is, kunnen we uitgaan van een 100% garantie dat ons voedsel veilig is en ook de gezondheid niet zal schaden? Dit kan niet zomaar worden beantwoord, omdat er ontzettend veel factoren meespelen. Ik benoem de meest belangrijkste:

Alle E nummers die worden gebruikt in ons voedsel zij 100% goedgekeurd door de Europese Unie. KLIK HIER om er meer over te lezen. Het klopt dus wel degelijk, als er wordt getoeterd door de voedselindustrie dat al die E nummers veilig zijn, en geen directe schade kunnen richten aan onze gezondheid. Dit is ook het probleem niet.

Het probleem zit hem in de MATE en HOEVEELHEDEN waarin deze hulpstoffen worden gebruikt door fabrikanten. Als we kijken naar een simpele broodsalade, komen we daar al snel zo’n 20 ingrediënten tegen waarvan de meeste hulpstoffen betreft. Dit is uiteraard goed op elkaar afgestemd, zodat we niet teveel binnenkrijgen, als we dit bakje salade op ons brood zouden smeren. Maar….ook in het brood waarop we dit smeren zitten hulpstoffen. En in de rest van het voedsel wat we dagelijks consumeren. Alle hulpstoffen bij elkaar genomen kan een E nummer cocktail opleveren waarvan niet duidelijk is wat dit met onze gezondheid doet.

We eten daarnaast ook steeds meer. Waar we vroeger drie eetmomenten in een dag hadden, eten we nu de hele dag door dankzij de 24 uurs economie. Eten is overal om ons heen. We kunnen overal  kopen, krijgen het soms zelfs gratis. We eten daarom de hele dag door. We mogen ook gewoon overal eten, zoals in de klas op school, of achter het bureau op het werk. De matigheid is verdwenen, waardoor we meer hulpstoffen binnen krijgen dan acceptabel is.

Zo’n 90-95% van het voedsel wat we kunnen kopen in de gangbare supermarkten is bewerkt. Sommigen bevatten een klein ingrediënten lijstje, anderen waslijsten. Als stelregel zou de consument dan ook kunnen aanhouden om de producten te kiezen met de kortste ingrediënten lijstjes. Veel consumenten leren om deze ingrediënten lijsten te lezen. Ik pleit voor meer educatie over deze productinformatie aflezen, wat mij betreft moeten we gratis cursussen gaan aanbieden via de overheid en een lesstof aanbieden op scholen. Hoe meer bewuster de consument wordt gemaakt, hoe beter voor de wereld-gezondheid. Dit zie ik niet zo snel gebeuren, daarom is het zeker handig om te weten welke producten echt zodanig zijn bewerkt dat je deze het beste zou kunnen mijden.

Nederland is een kaas-land, en ik ben ook een echte liefhebber van kaas. Ik zou het iedere dag kunnen eten. Met name overjarige kaas is voor mij een “ gevaarlijk” voedsel. Daar kan ik geen genoeg van krijgen.

We kunnen heel veel verschillende soorten kaas in de supermarkt kopen. Zowel op de vers-afdelingen als verpakt. “ Verse” kazen zouden in regel iets gezonder moeten zijn dan verpakt kaas. Het verschil zit hem in de productie. Verse kaas van het blok gesneden komt van kaas-boerderijen, die hun kazen nog vaak op traditionele wijze maken. Het rijpingsproces is ook veel beter geregeld. Maar helaas wordt er in de wereld van kazen ook veel gesjoemeld. Zo bestaat er ook erg veel “ namaak-kaas”. Dit wordt gemaakt van plantaardige oliën en vetten. Vaak wordt dit, om de boel te verdoezelen, gemengd met echte kaas. Er kan op deze manier ontzettend veel winst worden gehaald , Het is vreselijk lastig om dit te kunnen achterhalen omdat op de verpakking bij de ingrediënten meestal “ kaas” staat. Echte kaas wordt gemaakt van melk, zout, zuursel en stremsel. Daar hoeft verder geen hulpstoffen aan te worden toegevoegd. Maar dit komen we wel vaak tegen op verpakte kazen.

Een van de meest bewerkte kaassoorten is de zogenoemde CHEDDAR ( smelt ) kaas.Deze kaas wordt vaak als kaasbelegging gebruikt tussen een tosti of een hamburger. De plakken zijn meestal vierkant en afzonderlijk verpakt omdat ze vreselijk kleven. Het is vrij goedkope kaas. Je betaalt voor 250 gram cheddar gemiddeld zo’n € 1 per pakje.

Cheddar kaas is ontiegelijk bewerkt. Het bestaat meestal uit namaak kaas, terwijl het wel wordt verkocht als smelt-kaas. Ik kocht een pakje bij de Lidl, om eens te bekijken in hoeverre deze kaas “ eetbaar” was. Ik trof de volgende ingrediënten aan:

48% KAAS ( MELK ) : hier zien we de barba-truc, Er wordt vermeld dat het om kaas gaat die uit melk is gemaakt, maar dit kan zeer goed  gaan om een mengsel van plantaardige oliën met kaas.

MAGERE MELK: waarschijnlijk voor meer consistentie

MAGERE MELKPOEDER: hoort natuurlijk helemaal niet thuis in kaas

BOTER: voor de romigheid

POLYFOSFATEN , NATRIUMFOSFATEN, NATRIUMCITRATEN : vallen onder smeltzouten.

ZOUT: komt ook gewoonlijk in kaas voor

PAPRIKA EXTRACT: voor de kleur.

We zien in dit ingrediënten lijstje polyfosfaten staan. Dit voedseladditief kwam in 2013 in opspraak. Er waren aanwijzingen gevonden dat dit fosfaat schadelijk kan zijn voor de gezondheid van de consument. Hert werd schadelijker geacht dan aanvankelijk werd gedacht.

Echte kaas smelt vrijwel direct zodra je er een vlammetje onder zet. Je kunt op deze manier goed testen, of je echte kaas hebt of niet. Ik nam voor dit artikel de proef op de som, door vlammetjes onder zowel een plakje cheddar kaas te houden, als een plakje biologische geitenkaas uit de biowinkel.

De cheddar kaas smolt nauwelijks, en knetterde nogal. Ook de plakjes zelf zien er nogal geplastificeerd uit.

De geitenkaas smolt direct. En knetterde niet. Het is het stuitende bewijs, dat dit echte kaas is. Er blijft in enkele seconden niets meer over van het plakje.

Eet je graag kaas, verzeker jezelf van echte kaas en koop het liefst  vers afgesneden van het stuk. Wil je verpakte kaas kopen, koop dit dan liefst in een biologische winkel. Daar vind je kaassoorten uit de streek.

Zie jij wat kwaads in een augurkje? Of zilveruitjes? Of piccalilly? Al deze tafelzuren, zoals ze worden genoemd, staan niet bekend als ongezonde producten. Sterker: ze worden voornamelijk gezien als gezondere alternatieven op andere sauzen en smaakmakers. In sommige gevallen klopt dit laatste, maar vrijwel alle tafelzuren zijn gigantisch bewerkt.

Laten we de meest populairste tafelzuur als voorbeeld gebruiken: de augurken. Augurken zijn vruchten van de Cucumis Sativus plant, ee plant die familie is van de komkommer. Omdat augurken veel vroeger worden geplukt / geoogst, zijn ze veel kleiner dan komkommers. We kunnen augurken dan ook zien als mini-komkommertjes, maar worden in tegenstelling tot komkommers vrijwel niet rauw in de keuken gebruikt, maar bewerkt tot processed food.  Dit betekent dat ze worden ingelegd in kruiden, azijn, zoet, zier en zout. Augurken hebben een laag calorisch gehalte en bevatten amper vetten. Dit maakt het populair in talloze diëten. Maar wist jij, dat de gemiddelde pot zoet-zure augurken per 100 gram zo’n 7 gram suiker geeft? Ik heb het over het UITGELEKTE product. Als je dus zo’n vier augurken eet, krijg je 7 gram suiker binnen, iets wat een consument zeker niet zou verwachten. Je kunt zelf augurken maken. KLIK HIER voor het recept.

Zuivel heeft een gezond imago. Als de zuivel naturel blijft en verder niet is gemaakt van gepasteuriseerde meuk, kun je daar inderdaad van spreken. Helaas komen we deze zuivel maar weinig tot zelfs helemaal niet tegen in supermarkten.

Wist je, dat zuivelproducten nog rijker zijn aan suikers dan snoep? Zuivel is vrijwel altijd in vloeibare vorm. Er worden gigantische hoeveelheden suikers doorheen gemengd, waardoor de consument niet goed bewust is van de hoeveelheden suikers die zij in één keer binnen krijgen. Een glas yoghurtdrink van 250 ml bevat gemiddeld bijvoorbeeld zo’n 10-13 gram suiker. Dat is veel, als je je bedenkt dat de ADH inname van vrije suikers ( toegevoegde suikers ) ligt op zo’n 10% van het aantal calorieën per dag. Als je 2000 kcal per dag eet, komt dat neer op zo’n 50 gram. Maar het WHO adviseert ons nog minder te gebruiken. We krijgen via zuivelproducten ook natuurlijke suikers binnen, dit zijn de van natuur aanwezige melksuikers, ook wel lactose.

Er zijn ook erg veel zuivelproducten die zijn gezoet met kunstmatige zoetstoffen. Er is veel discussie over deze synthetische zoetstoffen, die door de EU 100% veilig worden verklaard. Maar ook hier zien we de combinatie-problematiek, en de mate waarin wij zuivel consumeren. Veel consumenten eten bijvoorbeeld een beker kwark per dag en drinken daarnaast ook nog eens yoghurt drankjes. Dit kan samen een heleboel zoetstoffen per dag opleveren. Wat een teveel op langere termijn doet met onze gezondheid is tot de dag van vandaag onbekend, maar erg veel critici beweren dat deze kunstmatige zoetstoffen schadelijk zijn.

Zuivel is gezond, zolang je dit puur en naturel consumeert, niet laat bestaan uit gepasteuriseerde meuk, en liefst gaat voor biologisch / dynamisch. Deze varianten vind je in biowinkels.

De meeste brood-salades lijken gezond. Dit komt omdat ze vaak bestaan in basis uit groenten. Maar brood-salades vallen onder de producten die de meeste E nummers bevatten. Dit kan soms oplopen tot wel meer dan 20 ingrediënten. Als je je bedenkt, dat ook in het brood waar je de salades op smeert talloze E nummers huizen, dan snap je wellicht dat er een ware cocktail kan gaan plaatsvinden. Je kunt op deze manier ontzettend veel E nummers in één keer binnen krijgen. Daar heeft de wet en regelgeving geen rekening mee gehouden. We zijn met zijn allen meer gaan eten, waardoor de AD ( acceptabele dosering) per E nummer op losse schroeven kan komen te staan. De grens kan gemakkelijker worden overschreden. Eet je dus zo’n brood salade, kun je erg veel E nummers tegelijk binnen krijgen. Maak zelf voortaan je brood-salades, moeilijk is dit niet. KLIK HIER voor heerlijke recepten.

Ik zeg altijd” LEES wat je eet. Daarmee wil ik zeggen dat je de etiketten goed moet lezen. Wat belangrijk is, zijn de ingrediënten en in mindere mate de voedingswaarden. In mindere mate? Ja, want ook voedingswaarden zijn in regel  vrijwel nooit kloppend. Daar kun je IN DIT ARTIKEL meer over lezen.

Het is wellicht simpel. Koop niets wat een lijst aan ingrediënten heeft, en hou alles zo verpakkingsbrij mogelijk. Koop vers in. Maak alles zelf. Zo hou jij de regie over je eigen voeding. Koop in biowinkels. Het is tegenwoordig niet veel duurder meer dan de producten in de supermarkt.

Een reactie op “Dit zijn de meest bewerkte producten uit de supermarkt”

1. Zeer interessant en ook je recepten!
   Ik ga je volgen
   Gr
   Manon

   Reageer